19. júní - 19.06.1986, Síða 34

og erlendis, beinist nú að því að kven-
legir eiginleikar geti engu að síður
reynst gagnlegir við stjórnun en eigin-
leikar, sem kenndir hafa verið við
karla.
Það er þó ekki þar með sagt að allar
konur séu efni í góða stjórnendur -
áreynslulaust. Pað er ekki nóg að búa
yfir kvenlegum eiginleikum, ef við-
komandi kann ekki að nýta sér þá í
vinnunni. Greind, menntun og reynsla
munu einnig alltaf skipta máli varð-
andi það hverjir eru líklegir til að vera
góðir stjórnendur og hverjir ekki. í
þessu máli er ekki um neina töfrafor-
múlu að ræða, fremur en á öðrum vett-
vangi.
Pegar fullyrt er að kvenlegir eigin-
leikar geti komið að gagni við stjórn-
unarstörf í atvinnulífinu, er að sjálf-
sögðu gengið út frá því sem staðreynd
að konur séu frábrugðnar körlum í
mörgum grundvallaratriðum. Konur
leggja t.d. meira upp úr tilfinningum
og mannlegum þáttum mála. Þetta
gerir það að verkum að konur eru oft
næmari fyrir ýmsum tilfinningum, sem
bærast með fólki, og eru vanari að
bregðast við þeim.
Móðurhlutverkið hefur hingað til
fremur verið álitið dragbítur á frama
kvenna á vinnumarkaði, en nú virðist
sú skoðun á undanhaldi hjá framsýnu
fólki sem kynnt hefur sér frammistöðu
þeirra við stjórnunarstörf. Mæður
þurfa nefnilega sífellt að vera að
stjórna á heimilunum, þær þurfa að til-
einka sér skipulagshæfni og þær þurfa
að koma á sáttum milli „stríðandi
aðila“, bæði barnanna innbyrðis og á
milli föður og barna. Þar að auki þurfa
mæður að rækta með sér þann eigin-
leika að geta hlustað með eftirtekt og
gefið góð ráð. Síðast en ekki síst verða
mæður að geta brugðist rétt við þegar
upp koma óvæntar aðstæður og erfið-
leikar.
Nýjustu kenningar varðandi konur
og stjórnunarstörf eru greinilega
jákvæðar og ættu því að vera uppörv-
andi fyrir kvenkynið. Konur eru ekki
lengur hvattar til að temja sér þá
stjórnunarhætti, sem einkennt hafa
karla í gegnum aldirnar, heldur er
þeim einmitt bent a áð nýta hina kven-
legu eiginleika sína í starfi. Það verður
áhugavert að fylgjast með því hvenær
áhrifamenn í íslenskum fyrirtækjum
og hinu opinbera stjórnkerfi landsins
meðtaka þessa nýju strauma og taka
að ráða fleiri konur í stjórnunar-
stöður. Vonandi verður þess ekki
langt að bíða.
Til gamans var leitað til tveggja
ungra karlmanna, sem eiga það sam-
eiginlegt að vinna undir stjórn kvenna.
Hjá Skýrsluvélum ríkisins og Reykja-
víkurborgar, SKÝRR, vinnur ungur
maður að nafni Ari Harðarson. Fyrir-
tækinu er skipt í fimm svokölluö
„svið“ og hverju þeirra stjórnar sér-
stakur sviðsstjóri, sem síðan er
ábyrgur gagnvart forstjóra fyrirtækis-
ins. Sá sviðsstjóri sem hefur yfir Ara
að segja er Lilja Ólafsdóttir.
„Ég hafði nú ekki veitt því sérstaka
athygli að yfirmaöur minn er'kona,“
voru fyrstu viðbrögð Ara Harðarson-
ar, þegarhann var beðinn um aðtjásig
um þetta mál.
- Pér finnst það sem sagt ekki neitt
sérstaklega merkilegt að kona skuli
segja þérfyrir verkum?
„Veistu - ég hef látið stjórnast af
konum frá því að Ijósmóðirin tók á
móti mér hérna um árið. Mér finnst
þetta akkúrat ekkert mál, eins og
maður segir.
Þar að auki hefur hver starfsmaður
hérna sitt afmarkaða verksvið, svo
maður finnur ekki svo mjög fyrir
„stjórnun“.
- Finnurðu þá ekki fyrir neinum
mun á því að vinna fyrir karl eða
konu?
„Ég hef einnig unnið undir stjórn
karlmanns og mér finnst munurinn
fremur persónubundinn en kynbund-
inn. Ég er líka það ungur að konur
hafa yfirleitt kennt mér í gegnum tíð-
ina. Þetta er því engin nýlunda."
AKKÚRAT
EKKERT
MÁL
- segir Ari Harðarson
hjá SKÝRR
Það er sannarlega ekki algeng reynsla
meðal íslenskra karla. Ungu mennirn-
ir tveir gerðu hins vegar afar lítið úr
þessu og sáu lítinn mun á því að vinna
hjá konu eða karli. Viðtölin fara hér á
eftir.
Ari Harðarson
- Hvernig eru viðbrögð fólks þegar
það heyrir að þú hefur konu sem yfir-
mann?
„Mér finnst sú staðreynd ekkert
frásagnarverð sem slík, og held henni
því lítið að fólki. Þess vegna get ég
tæpast sagt að ég hafi fengið nein við-
brögð hvað þetta varðar."
— Pú ert svei mér erfiður! Segðu mér
þá hvort þú átt jafnauðvelt með að bera
virðingu fyrir skipunum konu og karls
á vinnustað.
Nú brosir Ari út í annað munnvikið
og nýtur þess að gera spyrjandanum
erfitt fyrir. Ætlar að minnsta kosti ekki
að falla átakalaust fyrir því forriti sem
blaðamaðurinn notar.
„Hver segir að maður þurfi endilega
að bera virðingu fyrir þeim, sem skipar
manni fyrir? Fyrirskipanirnar verða að
réttlæta sig sjálfar, ekki satt?“
- Er jafnrétti á þínum heimavelli,
Ari?
„Ég myndi segja að það gilti jafn-
ræði þar, já.“
- Pú býrð vœntanlega ekki einn?
„Nei, nei. Ég er giftur og á eitt
barn.“
- Og vinnur konan þín utan heimil-
isins?
„Nei. Hún er enn í námi.“
Frekari yfirlýsingar fengust ekki frá
Ara Harðarsyni að sinni.
34