19. júní - 19.06.1986, Side 56

Frá Lækjartorgi á kvennafrídaginn 1985. (Ljósm. Gunnar V. Andrésson),
19. júní leitaði til nokkurra kvenna á
ýmsum aldri og bað þœr segja í stuttu máli
frá hlutsínum í kvennafrídögunum tveimur
sem Lilja Olafsdóttir gerir að umtalsefni í
grein sinni hér að framan. Konurnar voru
beðnar að svara því hvernigþátttökuþeirra
varháttað meðþað íhuga aðfá fram saman-
burð þessara hliðstœðu viðburða. Einnig
voru þœr spurðar álits á því hvað hefði
áunnist í jafnréttismálum á kvennaáratug-
inum. Hérfara svörþeirra og látum við les-
endum eftir að draga af þeim ályktanir.
BIRNA
KJARTANSDÓTTIR,
KENNARI I' LEYFI:
Mérfannst ég
eiga heiminn
Ég tók mér frí 24. okt. 1975
frá heimili og börnum, en
maðurinn minn tók að sér
að sjá um börn og bú. Ég fór
ásamt frænku minni á fund-
inn niðri í bæ og sá fundur
verður mér ávallt minnis-
stæður. Þar kemur einkum
tvennt til.
Allar þessar konur sem
stóðu svo þétt hver við aðra
þarna í miðbænum að vart
var hægt að hreyfa sig. Og
svo hún Aðalheiður Bjarn-
freðsdóttir. Hún verður
mér ógleymanleg þegar hún
stormaði fram á sviðið og
hélt þessa þrumandi ræðu
blaðalaust. Ég fylltist slík-
um eldmóði á þessum fundi
að mér fannst ég eiga heim-
inn.
Tíu árum síðar á kvenna-
frídaginn fór ég hvergi,
enda með 9 daga gamalt
barn heima. Ég hefði að
sjálfsögðu farið á fundinn
annars. Pess vegna hlýnaði
mér um hjartarætur þegar
kunningjakona mín kom
síðla dags í heimsókn og
færði okkur mæðgum rós í
tilefni dagsins. Hún var að
koma beint úr Kvenna-
smiðjunni og með glóð-
volgar fréttir úr miðbænum.
í dag spyr maður sig hvað
áunnist hafi á þessum tíu
árum. Mér finnst það lítið
og þá á ég einkum við
launamálin. Umfjöllun um
málefni og störf kvenna
hefur aftur á móti aukist og
er það vel.
BIRNA
ÞÓRISDÓTTIR,
FULLTRÚI:
Umönnun barna
sama áhyggjuefni
nú sem fyrr
24. október 1975 varég í fríi
bæði frá heimilisstörfum og
vinnu. Ég fór á fundinn á
Lækjartorgi og í kaffi hjá
Rauðsokkahreyfingunni á
eftir. Mér fannst dagurinn
stórkostlegur og mikill
hugur í konum.
24. október 1985 var ég í
vinnunni hálfan daginn, en
fór síðan á fundinn á Lækj-
artorgi með hálfum huga
þó, því mér fannst um að
ræða endurtekningu frá ’75
og hæpið að það tækist.
Enda fannst mér andinn
ekki samur og fyrir 10
árum.
Mér finnst að á síðustu
tíu árum hafi uppeldisað-
ferðir og hugsunarháttur
breyst að einhverju marki.
Nú eru líka fleiri konursem
afla sér inenntunar en áður
og konum hefur fjölgað í
ábyrgðarstöðum. Þráttfyrir
þennan ávinning er það enn
svo að konur hópast fyrst og
fremst í hefðbundin kvenna-
störf og það hefur sáralítið
breyst hvaða námsbrautir
karlar velja. Á þessu sviði
er þörf hugarfarsbreyting-
ar.
56