19. júní - 19.06.1986, Qupperneq 63

borgarinnar, lieldur var líka opnað
nýtt leikhús, Kjallaraleikhúsið í Hlað-
varpanum þar sem frumflutt var leik-
verkið Reykjavíkursögur Ástu Sig-
urðardóttur eftir Helgu Bachmann,
það var flutt ljóðadagskrá í Gerðu-
bergi, haldnir a.m.k. sex tónleikar þar
sent eingöngu var flutt tónlist eftir
konur, leikin af konum og loks var
haldin kvikmyndahátíð 12. til 20.
október með kvikmyndum eftir inn-
lendar og erlendar konur í hópi kvik-
myndaleikstjóra.
Ég er alveg viss unt að þessi lista-
hátíð á hvergi sinn líka hjá öðrum
þjóðum og verður varla nokkurn tíma
endurtekin.
Það eina sem skyggir á ánægjuna
með þessa hátíð var að hún reyndist
mjög dýr og þar munaði mest um
útgáfu sýningarskránna sem mikið tap
varð á og reyndist ’85-nefndinni erf-
iður biti. En það breytir ekki því að
hátíðin sjáll' tókst mjög vel, hún var
vel sótt og hún sýndi áþreifanlega
hversu mikil gróska er í listsköpun
kvenna einmitt nú.“
Hápunktur ársins
Og þar með er komið að 24. október,
þeim degi þegar tíu ár voru liðirt frá
kvennafrídeginum margfræga árið
1975.
Blaðamaður snýr sér nú til Láru og
spyr hvernig ’85-nefndin hafi haldið
upp á afmœlið.
„Það má eiginlega segja að mestallt
árið hafi verið undirbúningur þessa
dags enda var hann hápunktur á starfi
’85-nefndarinnar. Þennan dag var
margt á döfinni, þetta var útgáfudagur
bókarinnar um kvennaáratuginn,
Konur hvað nú?, og þennan dag var
opnuð heljarmikil sýning á störfum
kvenna í Seðlabankahúsinu sem fékk
heitið Kvennasntiðjan. Loks var svo
haldinn útifundur á Lækjartorgi sem
gaf lítið eftir þeim fyrri tíu árum áður.
Ef ég á að rekja dálítið tildrögin að
þessu öllu var bókin búin að vera lengi
í smíðum. Það var fyrsta verk ’85-
nefndarinnar að leggja drög að úttekt
á því hvort og þá hverjar framfarir
hefðu orðið á stöðu kvenna á kvenna-
áratuginum og þegar búið var að
leggja línur að innihaldi slíks rits var
Jónína Margrét Guðnadóttir ráöin rit-
stjóri þess. Hún fékk vinnuaðstöðu
hjá Jafnréttisráði, sem var meðútgef-
andi að bókinni, og í samvinnu við
framkvæmdahópinn allan tók ritið
smám saman á sig talsvert viðameiri
mynd en áætlað var í fyrstu. Við stefnd-
um alltaf að því að bókin kæmi út
þennan dag og afhentum Vigdísi Finn-
bogadóttur, forseta íslands, fyrsta ein-
tak bókarinnar daginn áður.
Kvennasmiðjan átti sér ekki alveg
eins langan aðdraganda. Það var víst í
maí sem launahópurinn ræddi fyrst
hugmyndina um einhvers konar sýn-
ingu á störfum og kjörum kvenna, en
það var ekki fyrr en í september sem
endanleg ákvörðun unt hana var tekin.
Þá var búið að kanna undirtektir og fá
vilyrði fyrir húsnæðinu og þegar Ragn-
heiður Harvey var ráðin framkvæmda-
stjóri voru ekki nema um 5 vikur til
stefnu. Hún hafði sér til liðsinnis rnjög
eljusaman hóp og Jóhönnu úr okkar
hópi og þessar konur unnu satt að
segja kraftaverk, því að sýningin var
bæði umfangsmikil og falleg og þar að
Fninikvæiiidahópur '85-nefndarinnar. Krá vinstri: Sólveig Ólafsdóttir, Lára V. Júlíusdóttir, Jóhanna Siguróardóttir, Elín Pálsdóttir
Flygenring og María Pétursdóttir. (I.jósm. ióhannes Long).
63