19. júní - 19.06.1986, Blaðsíða 77

METBÓK
18 MANAÐA
SPARIBÓK
SEM RÍS
UNDIR NAFNI
'BÍNAÐARBANKI
ÍSLANDS
taka fyrir nokkrar myndlistakonur og
segja þetta voru uppáhöldin; það er
lærdómsríkt að skoða jafnvel það sem
manni fellur alls ekki. Ogeins að fylgj-
ast með því hvernig skoðanir breytast
sí og æ. Dæmi: Þegar ég sá verkin sem
Erla Þórarins var með á þessari sýn-
ingu í fyrsta sinn, féllu mér þau alls
ekki. Það sem fór í taugarnar á mér,
var aðallega hve sundurleit þau voru.
Síðan horfði ég á þau nauðbeygð á
tvennum tónleikum og komst að því
að þau voru ekki eins sundurleit og
mér litust þau fyrst. Og komst líka að
því að það var eitthvað í þessum
verkum sem gerði þau betri því lengur
sem horft var á þau. Sem sagt for-
dórnar borga sig ekki!
Par til dauðinn aðskilur okkur
Og hvað hafði svo pressan að segja um
þessar sýningar? Jú takk, eiginlega
aðallega allt gott nenra þetta hefð-
bundna að aldrei hafa karlar orðið
varir við það að íslenskunr myndlista-
konum hafi verið mismunað á grund-
velli kynferðis, blablabla. Misnrun-
unin í t.d. blaðaumfjöllun er ef til vill
núna helst fólgin í því vægi sem ríkir á
milli umfjöllunar um myndlist karla og
kvenna. Nærtækt dæmi úr DV. Á hálf-
síðu í DV þann 30. september er
fjallað um Kjarvalsstaðasýninguna.
Á hinni síðu opnunnar er viðtal við
listamann og gæti nú einhver látið sér
detta til hugar að þar væri komið viðtal
við einhverja þá sem brilleraði á
umræddri sýningu t.d. Arngunni Ýr.
Nei, viti menn! Þar er komið viðtal við
Magnús Tómasson vegna framlags
hanstil Listahátíðar kvenna. Vinurinn
hafði nefnilega dustað rykið af
gömlum verkum sem hann setti upp í
Gallerí Grjóti og nefndi sýninguna
Konan til gagns og gamans. Og þar
sem fyrirsögnin á umfjölluninni urn
kvennasýninguna var í tvídálk þá
nægði ekki minna en fimm dálkar fyrir
fyrirsögnina „Aðskilnaðarstefna í list-
um“ með stríðsæsingaletri. Og hvað
hafði svo Magnús að segja? Jú, svona
splunkuný gullkorn: „Ég held að þetta
kvennastand hafi verið llutt hingað
senr tíska, en þetta er frjálst land. Þó
mundi eitthvað heyrast ef karlmenn
héldu sýningar og óskuðu eingöngu
eftir karlmönnum og héldu þær ein-
göngu vegna þess að þeir væru karl-
menn. En þetta líður sjálfsagt hjá.“
Jafnvel öðlingi eins og Magnúsi er
hægt að ýta út í svona rugl og því þarf
ekki að furða sig á því þótt aðrir séu
ruglaðir. Konur vona sjálfsagt flestar
að ruglið líði hjá, en þær bíða alveg
örugglega ekki aðgerðarlausar á
meðan.
77