19. júní - 19.06.1986, Blaðsíða 80

STEFNA UMISLENSKAR
KVENNARANNSÓKNIR
Grein:
Margrét S. Björnsdóttir
Á síðastliðnu hausti var haldin í
Háskóla íslands þriggja daga ráð-
stefna um íslenskar kvennarannsókn-
ir.
har kynntu tuttugu og sex konur
rannsóknir sínar eða verkefni. Þau
náðu yfir ótrúlega mörg svið: Bók-
menntir, sagnfræði, íslensku, guð-
fræði, félagsfræði, sálfræði, mann-
fræði, stjórnmálafræði, lögfræði,
landafræði, hjúkrunarfræði, líffræði
og læknisfræði.
Hugmyndin að þessari ráðstefnu
fæddist þannig að v-þýsk stúlka,
Ulrikke Schildman, sem dvaldist hér
á landi veturinn 1984 og starfaði sem
stundakennari við félagsvísindadeild
Háskólans, sagði okkur, nokkrum
samstarfskonum sínum, frá því að um
nokkurt skeið hefði tíðkast við ýmsa
háskóla í V-Þýskalandi að halda árlega
svonefndar kvennahátíðir eða kvenna-
daga. Þar héldu konur öðrum konum
fyrirlestra, flyttu skemmtiatriði o.fl.
Fannst okkur tilvalið að kanna hvort
áhugi væri hjá konum, er starfa við
og sýna á fólki í sveitum Kenya þar
sem ólæsi er mjög mikið.
Þá afhenti Gerður Steinþórsdóttir
ritara framkvæmdastjóra SÞ undir-
skriftalista með friðarávarpi íslenskra
kvenna en um 36.800 konur höfðu
undirritað ávarpið, eins og sagt er frá
á öðrum stað í blaðinu.
Gestrisni Islendinga í Nairobi
Þegar við komum til Nairobi eftir tæp-
lega sólarhrings ferðalag frá íslandi
tóku á móti okkur íslendingar sem
búsettir eru í Nairobi þar á meðal Ingi
Þorsteinsson ræðismaður íslands í
Kenya og greiddi hann götur okkar
allan tímann á meðan ráðstefnan stóð
yfir og var mjög gott að eiga hann að.
Sama er að segja um aðra íslendinga
sem þarna eru búsettir og töldu ekki
eftir sér að bjóða okkur í mat og kaffi
og í bílferð til Masaiaþorps fyrir utan
Nairobi.
Masaiar eru hirðingjaþjóðflokkur
er býr í kofum sem geröir eru úr kúa-
mykju og lifa mjög frumstæðu lífi. Var
ævintýri líkast að sjá að hægt er að lifa
jafn frumstæðu lífi í aðeins nokkurra
kílómetra fjarlægð frá stórborginni
Nairobi.
Ógleymanleg ferð
Það var mjög ánægj ulegt að fá tækifæri
til að taka þátt í kvennaráðstefnu Sam-
einuðu þjóðanna. Sjálfsagt hefurþessi
ráðstefna verið ólík mörgum öðrum
ráðstefnum SÞ fyrst og fremst vegna
þess að konur voru þarna í meirihluta.
Þá var sagt að á þessari ráðstefnu væru
fleiri konur formenn sendinefnda en á
kvennaráðstefnunum í Mexico og
Kaupmannahöfn.
Það að hlusta á hin ýmsu alþjóðlegu
deilumál og erjur milli ríkja, sem
maður hingað til hefur aðeins lesið um
í blöðum eða heyrt um eða séð í
útvarpi og sjónvarpi, varð til þess að
maður færist nær þessum aðilum og á
auðveldara með að skilja sjónarmið
þeirra.
Ýmislegt kom manni á óvart á þess-
ari ráðstefnu, t.d. hvað vestrænar
þjóðir hafa lítið að segja á vettvangi
Sameinuðu þjóðanna, þ.e.a.s. hvað
atkvæði þeirra vega lítið. Hvítir menn
voru þarna í minnihluta en e.t.v.
hefur það haft eitthvað að segja að
ráðstefnan var haldin í Afríku.
Mikil og ströng öryggisgæsla var
viðhöfð allan tímann á meðan ráð-
stefnan stóð yfir og komst enginn inn i
Kenyatta ráðstefnuhöllina nema að
fara í gegnum vopnaleit og auk þess
var grandskoðað í allar töskur. Sama
var að segja á hótelunum, sem hafði að
auki vopnaða lögreglumenn við lyftur
á hverri einustu hæð. I fyrstu þótti
manni þetta nokkuð óhugnanlegt en
vandist því ótrúlega fljótt.
Því hafði verið spáð fyrir ráðstefn-
una að undirbúningur Kenýamanna
yrði allur í molum, ekki yrði nægt
hótelrými í borginni og fleira. En það
verður að segjast eins og er að allt
skipulag ráðstefnunnar var Kenya-
búum til mikils sóma og varð inaður
ekki var við að neitt færi úrskeiðis.
Að lokinni ráðstefnu komu eigin-
menn okkar Guöríðar og Sigríðar og
fórum við saman í ógleymanlega ferð
þar sem dýralíf Kenya, gróður og
landslag var skoðað auk þess sem
langþráð hvíld fékkst við strendur Ind-
landshafsins.
80