19. júní - 19.06.1993, Blaðsíða 10

BAKSLAG -
eða ný sókn?
eftir Steinunni Jóhannesdóttur
Þegar ég flutti heim til íslands eftir nokk-
urra ára búsetu í Svíþjóð fyrir bráðum þremur ár-
um var það mér að vissu leyti áfall að mæta
mínu harðbýla og fagra föðurlandi á ný. Ég
neyddist til að takast á við veruleika sem ég hafði
verið í fríi frá í hálft fimmta ár. Veðrið var eins og
það er, það sást varla stingandi strá í höfuðborg-
inni, varla lifandi maður á ferli á götum úti, allir
voru lokaðir inni í einkabílnum á fljúgandi ferð
milli dreifðra stoppistöðva síns daglega lífs þar
sem vinnan var í einni áttinni, börnin í fyrstu
pössun í annarri áttinni, í annarri pössun í þriðju
áttinni, í skóla í þeirri fjórðu, íþróttum, tónlist og
dansi í fimmtu, sjöttu og sjöundu. Auk þess stund-
uðu flestir aukavinnu í áttundu áttinni og sumir
höfðu orku afgangs í félagsstörf í þeirri níundu. Þeir
allra hraustustu skemmtu sér í tíundu.
Mér fannst þetta geðveikt samfélag!
Samt vissi ég að sumir myndu nota önnur orð og
segja að íslenskt þjóðfélag væri sjóðandi af lífi.
En er þetta skynsamlegt líf? leyfði ég mér
að spyrja. Væri ekki hægt að spara kraftana
með betra skipulagi?!
Ég var orðin ákaflega „sænsk“ í af-
stöðu minni.
En þó að ég væri að einhverju leyti
sænsk þá var ég þó aðallega íslensk og
ætlaði mér aldrei að dveljast til lang-
frama í öðru landi en því sem mér
hlotnaðist í vöggugjöf. Þess vegna var
ég aftur komin heim.