Sameiningin - 01.03.1906, Blaðsíða 10

6
lendingum helgi langaföstu-tíöarinnar, og þar meS þá einnig
píslarminning frelsara vors Jesú Krists. Hœgast myndi því
vafalaust á þeirri kirkjuárstíS aS koma heimilisguSsþjónustum
á aftr þar sem þær aS undanförnu hafa falliS niSr, og þaS ein-
mitt meS passíusálmunum. Ekki ætlumst vér þó til þess, aS
passíusálmarnir væri — eins og fyrr um tíSkaSist — sungnir
viS slík tœkifœri, sízt í heild sinni. Til þess eru þeir jafnaSar-
lega langt um of langir. Heldr skyldi þeir lesnir upphátt —
einn og einn í senn—af heimilisföSur eSa heimilismóSur eSa
einhverjum öSrum á heimilinu, sem vel er læs, viS borShaldiS aS
morgni eSa kvöldi eSa á hverjum þeim tíma öSrum, sem hent-
ugastr þykir til sameiginlegrar bœnagjörSar í því eSa því húsi.
Ekkert meira þyrfti um hönd aS hafa til þess aS heimilisguSs-
þjónustan gæti veriS fullkomin.
En til þess aS stySja almenning til slíkra guSrœkilegra iSk-
ana á heimilunum ætti prestarnir allir aS gjöra þaS aS ófrávíkj-
anlegri reglu aS lesa upp í heyranda hljóSi einhvern heilan
passíustálm viS hverja einustu opinbera guSsþjónustu á föst-
unni. Prestarnir sjálfir myndi eins mikiS gott hafa af því og
nokkrir aSrir i söfnuSunum fyrir sinn persónulega kristindóm.
Sérstaklega myndi þaS verSa þeim hvöt til þess aS halda sér í
prédikunum sínum fast viS hjartaS í kristindóms-opinberaninni.
Bœnahöld á miSvikudögum eSa einhverjum öðrum hinna rúm-
helgu daga langaföstunnar í viku hverri tíSkast nú orSiS hjá
oss i fleiri og fleiri safnaSakirkjum. Þættir úr píslarsögunni
eru þá aS sjálfsögSu lesnir. En þá skyldi líka ætíS sungnir
passíusálmarnir, og aS eins þeir.
Svo vel sem gengiS er frá passíusálmunum í skáldskapar-
legu tilliti eSa aS forminu til, þegar um þá er hugsað í heild
sinni, þá er þó vitanlega ýmislegt, sem með réttu má setja út á
búning þeirra, sitthvaS þar fyrir nútíSar-tilfinninguna íslenzku
miSr viðfelldiS og beinlínis óþjált, allt svo lengi sem menn eru
skáldverki þessu ekki vel handgengnir. Og meSal annars koma
þar ekki svo óvíða fyrir orð og orSatiltœki, sem nú eru meS öllu
horfin burt úr algengu íslenzku máli, sum þeirra úr dönsku upp
runnin, og aS minnsta kosti vestr-íslenzkum unglingum því að
eins skiljanleg, að fyrir þeim sé skýrS. Slík skýring myndi