Sameiningin - 01.03.1906, Blaðsíða 33

29
iö ilmandi, og á greirium mínum vaxa svo ávextir, sem eru
íæröir þér í höll þínaö'
„Vel gert, þú dyggi þjónn“—sagSi -furstinn.
Gekk hann svo út á engiö og spuröi grösin: „Hvað gerið
l>ið?“
Og grösin svöruðu: „Við gefum líf okkar fyrir aðra, svo
skepnurnar fái næringu."
„Vel gert, þið dyggu þjónar!“—sagði furstinn.
Þar næst kom hann ]>ar að sem óx lítið gæsablóm. Viö
l>að sagði hann: „Hvað hefst þú að?“
„Ekkert! Ekkert!“—svaraöi gæsablómið ; — „fuglarnir
geta ekki notaö mig fyrir hreiður sín; eg get ekki veitt nautpen-
ingnum skjól; enga ávexti sendi eg í höll þína, og eg get ekki
einu sinni verið til fóöurs fyrir skepnurnar. Alt, sem eg get, er
aö vera eins gott lítið gæsablóm og mér er unt.“
En furstinn beygði sig niður og kysti gæsablómið og sagði:
„Enginn er betri en þú.“ Þýð. K. K. Ó.
Steinninn í veginum.
(Þýtt.)
Það er saga ein um konung nokkurn. Hann fór eina nótt
á fætur og velti stórum steini út á veginn. Um morguninn var
hann snemma á fótum. Hann langaði til að sjá, hvað fólk gerði
við steininn.
Þá sér hann sterkan bónda koma eftir veginum akandi i
vagni með tveimur uxum fyrir. Það befði verið innan handar
fyrir hann að standa við og velta steininum úr veginum. En
hann fer að eins aö vandræðast út af steininum og segir: „Lítið
bará á! Héma liggur þá stór steinn rétt á veginum, og enginn
nennir að hafa fyrir því að velta honum burt.“ Svo ekur hann
á stað og lætur steininn vera.
Þá kemr hermaður gangandi, státinn og stæltur. Hann
verður ekki var við steininn fyrr en hann rekur í hann fótinn og
er nærri dottinn. Hann verður reiður og vonskast út af því, að
fólk skuli ekki hafa tekið steininn úr veginum. En sjálfur
snertir hann ekki hendi sinni við honum, heldur fer leiðar
smnar.
Þá kemur stór hópur af fólki, sem ekur inn í bæinn með
vörur sínar. Allir kvörtuðu þeir yfir steininum í veginum, en
enginn nenti að hafa fyrir því að velta steininum burt.
Þessu heldur áfratn þrjár vikur. Enginn snertir steininn.