Sameiningin - 01.03.1906, Blaðsíða 11

7
unglingunum veitast, ef fariö væri almennt hjá oss aö nota
passíusálmana eins og nú hefir verið bent til — í söfnuðunum
og á heimilunum. Og surnt, sem þar er unglingum óskiljanlegt
meðan þeir eru sálmunum ókunnugir, myndi jafnvel nærri þvi
cins og af sjálfu sér innan skamms verða þeim skiljanlegt viö
]rað, er þeir fœri iðulega að hafa guðsorðabók þessa um hönd
ásarnt með fullorðna fóikinu. En annars ættum vér sem fyrst
að fá nýja útgáfu af passíusálmunum, par sem gefin væri skýr-
ing neðanmáls |á öllurn þeim orðum og orðatiltœkjum, sem nú
eru almenningi orðin torskilin eða ef til vill með öllu óskiljanleg.
Bindindi.
7.
Orðið bindindi táknar það andlega og líkamlega ástand,
sem maðrinn er í, þegar hann hefir vald yfir sjálfum sér, heldr
g'irndum sínum og ástríðum i skefjum, er herra yfir hinurn lægri
fýsnum sínurn, hefir taumhald á þeirn, bindr þær og þar með
sjáifan sig með fúsum og frjálsum vilja. Slíkr rnaðr er í bind-
indi og rná því réttilega kallast bindindismaðr. Og naumast
þarf að talca það fram, að guðs orð, kristindómrinn, hvetr alla
til sliks bindindis, og að markmið kristinnar trúar er að allir
verði bindindismenn í þessari víðtœku merking orðsins. í
þessum skilningi gjörir Jesús Kristr alla, sem á hann trúa í
hjartans dýpstu alvöru og fyllilega njóta upplýsingar hins heil-
laga anda hans, að bindindismönnum.
En svo sem kunnugt er hefir orðið bindindi lika fengið aðra
sérstaka og rniklu þrengri merking. Og sú þrengri merking
orðsins er engu síðr góð og gild, guðs orði samkvæm og algjör-
lega kristileg. Þar er vitanlega um það að rœða, að menn sé
herrar yfir sjálfum sér andspænis nautn allra œsandi og áfengra
drykkja. Þeir, sem halda sér með öllu frá slíkri nautn, eru að
því leyti í bindindi. Og nú á tíðum er vanalega þetta eitt nefnt
því nafni — bindindi. Það var í alla staði eðlilegt, að orðið
fengi þessa sérstöku og þrengri merking, bæði fyrir þá sök, að
drykkjuskapr setr allt í œsing og uppnám í manninum, gjörir
girndirnar allar í eðli hans taumlausar, villtar, óðar,—tekr frá
honum vitið og viljann og máttinn til þess að stjórna sjálfum
sér, eða að minnsta kosti lamar allt þetta stórvægilega og grát-
lega. En líka fyrir þá sök, að á seinni tíðum hafa tœkifœrin og
freistingarnar til drykkjuskapar svo hræðilega mikið vaxið fyrir