Lífið - 01.01.1936, Síða 38

34
LÍFIÐ
Með vaxandi menningu breytist þetta stórkostlega.
Ætilegu hrávörunni er breytt á ýmsa lund með
vinnu, — iðnaði. Og annari hrávöru verður að breyta
með vinnu til þess að fullnægja óteljandi menning-
arkröfum. Iðnaðurinn verður því fyrirferðarmeiri
atvinnugrein, sem menningin verður fjölbreyttari.
Fyr á öldum gerði íslenska þjóðin ekki meiri kröf-
ur til iðnaðar en svo, að þeim var að mestu fullnægt
með heimilisiðnaði. Iðnaðarmenn voru ekki til sem
vinnandi stétt. Á síðari tímum hefir þetta breyst
itórkostlega. Við semjum okkur nú að siðum full-
•vOmnustu menningarþjóða, jafnt í notkun iðnaðar-
vöru sem öðru. Við kaupum nú iðnaðarvörur í hundr-
uðum tegunda og fyrir of fjár, sem enginn maður
lét sér til hugar koma að æskja eftir fyrir nokkrum
tuga ára. Og fram á síðustu ár höfum við keypt
meginið af þessum iðnaðarvörum frá útlöndum, svo
að segja án nokkurs tillits til þess, hvort við vorum
færir um að framleiða þær sjálfir eða ekki.
Allar þessar iðnaðarvörur höfum við borgað með
framleiðslu sjávarútvegs og landbúnaðar.
Við kaupum vinnu af útlendingum fyrir miljónir
króna á hverju ári. Við því væri ekkert að segja, ef
landsmenn hefðu nóg við starfsorku sína að gera
og skiftin væru hagkvæm. Meðan markaður var
sæmilega góður og tryggur fyrir útflutningsvörur
okkar, gátu þetta verið hagnaðarskifti. En menn
virðast ekki vera farnir að átta sig á því, að nú eru
þessi skifti stórskaðleg fyrir okkur. Vegna erfið-
leika á sölu útflutningsvörunnar hefir myndast hér
atvinnuleysi á síðari árum. Við höfum ekki nóg verk-