Lífið - 01.01.1936, Síða 58

54
LIFIÐ
Tseng hershöfðingi er talinn vel viti borinn og
prýðilega mentaður maður. Hann hefir ákveðið
að ganga Rússlandi á hönd hvað snertir fjárhags-
afkomu landsins. Hinsvegar mun hann vilja, að
hin pólitíska afstaða landsins gagnvart Rússlandi
haldist óbreytt. Það er líka talið, að Rússa skifti
það engu máli hvaða stjórn situr að völdum í
Sinkiang að nafninu til. Þeir virðast láta sér nægja
að mega ráða þar öllu smáu og stóru. Tseng hers-
höfðingi, sem landstjóri, er — og verður að vera
— algerlega á bandi Rússa. Hann verður að gera
sér að góðu að vera ekki óháður þeim. Sumir líta
svo á, að hann sé nógu skarpskygn til að sjá, að
Rússar geti orðið íbúum Sinkiangs til ómetanlegs
gagns, sem annars hlytu, sökum vanþekkingar og
örbirgðar, að standa í stað, og hann álítur sann-
gjarnt, að það verði Rússum til hagsbóta líka, enda
er það ómótmælanlegt, að þannig á það að vera.
Japan, hinn mikli friðarspillir Asíu, þrengir sér
hægt og hægt vestur á bóginn, stefnandi beint inn
að hjartarótum Kína. Þannig veður hann áfram í
Norður-Kína, að Rússum hlýtur að þykja nóg um.
Hvaða ráðstafanir Rússar verða að gera í sjálfs-
vörn er ráðgáta, sem eingöngu framtíðin getur
skorið úr.
Rússland getur ekki þolað að Japan leggi undir
sig hin stóru bómullarhéruð í Mið-Asíu. Og Rúss-
land mun gera alt, sem unt er, til að hefta fram-
gang Japana á þessum slóðum.
Að Indlandi og Suðvestur-Asíu undanteknu, eru
Rússar og Japanir drotnarar þessarar stærstu álfu