Sameiningin - 01.01.1908, Blaðsíða 8

324
Kanaan met5 grundum grónum,
grœnum hlíðum, — dýrðarmynd! —
leit hann öllum fegra frónum
faSmaS djúpri himinlind.
Herrann vörör lýös og landa
lét hann skoöa meira’ í anda:
Blóöi’ og tárum blandaö saman,
bœn og fórn í skúta’ og lund;
sorg og kvein og glaum og gaman,
gleöisöngva trjánum und;
smán og frægö, og fjandmann raman
fara báli dal og grund;
blómga akra bitrum slegna
bröndum, menn í ánauö dregna.
Svartir fólu syndaskuggar
sælan dal og ríka borg;
byrgöi hæsta himinglugga
hræöilegust Þjóöarsorg.
Lagöist Þoka þykk og mugga,
þögn og auön um veg og torg.
Guöleysisins gjöldin þungu
giftu fólksins svefnþorn stungu.
Beygjast hlýtr höröu oki
hver sem móti guöi rís,
þar til dvínar duftsins hroki
drottins fyrir reiöihrís. .
Hverfist eins og haf í roki
hjartaö, unz þaö náð hans kýs.
Heill og frelsun fólksins, landsins,
felst í eining guös og mannsins.
Upp úr myrku eymdakafi
aftr rann guös kærleikssól;
fagr lífs og ljóssins gjafi