Sameiningin - 01.01.1908, Blaðsíða 7

323
heiðin slökktu fórnarbál.
PíslardauSa fyrir fengu
frelsisboSun, sannleiksmál;
yfir þeirra höföum héngu
hvöss og blóhug vonzkustál
ÞjótSarandans; — þó ah félli
þessi’ og hinn, hélt drottinn velli.
Svo er enn, þótt heimr hálfr
hafni boöskap lausnarans,
stendr guS við stjórnvöl sjálfr,
starfar aö betran syndarans;
•þar til loksins allar álfur
undir merkin ganga hans.
Myljast skal — í margs kyns líki
mótspyrnan gegn himnaríki.
Nói stóö, er stríöa lægöi
strauma regns, á Ararat;
fár og eyöing flóösins œgöi,
fram þó trúaraugum gat
horft, og drottins náöin nœgöi,
nafn hans þökk og lotning mat,
sælan þegar sáttmálsboga
sá í myrkum skýjum loga.
Þér er hafnaö; þú ei gleymir
þínum heitum, faöir kær!
frá Þér björg og blessan streymir
börnum þínum nær og fjær;
heima’ í þinni hendi geymir,
hismi’ og fræ, í dag sem gær.
Mikla’ inn sama máttar vilja
mjallarrós og vallarlilja.
Skyggndist vítt um skörpum sjónum
skoðarinn af Nebós tind;