Sameiningin - 01.01.1908, Blaðsíða 31

34 7
sem er nýbyrjað — gefa betur en þið geröuð á gamla árinu.
Hugsiö vel um það. SkrifiS með stóru letri: VIÐ EIGUM
AÐ GFEA KÆRLEIKA.
Nýárs-gjafirnar ykkar eiga þá að vera: kærleiks-hlýðni,
kœrleiks-hjálp, kœrleiks-orð, kærleiks-viðmót og kærleiks-hel.
Þetta eru stórar gjafir. En það er líka dýrðlegt að gefa
þser.
Pabbi ykkar og mamma þrá þær. Þau langar ekki i neitt
eins hjá ykkur. Og svo langar systkinin ykkar líka í kærleika
ykkar, og alla þá, sem þið umgangist, og miklu fleiri. Og
meö engu getiS þiS glatt aSra og meS engu komiS ykkur betur.
Svo aS eins eitt enn. En þaS er leyndardómur. Ekki
samt leyndardómur, sem þiS megiS ekki segja öSrum. Nei.
ÞaS er leyndardómurinn viS þaS aS láta áriS verSa gleöilegt ár.
Eeyndardómurinn viS þaS er þetta, sem eg hef veriS aS tala viS
ykkur um — að gefa kærleika sinn. Ekki gefa neitt af hinu,
því ljóta og vonda. Því meira sem þiS gefiS af kærleika, Því
glaSari verSiS þiS, og því glaSari verSa aðrir, og því gleSilegra
verSur áriS. MuniS þá aS gefa kærleika — ekkert annaS.
Og svo óska eg ykkur gleðilegt árs, og biö kærleikans guS
aS styrkja ykkur til Þess aS gefa kærleika í Jesú nafni.
NÝÁRS-GESTURINN HENNAR ÖMMU.
Eftir Helen H. Thomas.
í æsku hennar var mikill undirbúningur viShiafSur undir
fyrsta dag ársins, einkum aS því er snerti búninginn; því
nýársdaginn allan frá því snemma morguns var búist viS gest-
nm meS nýárs-kveSjum, ef kunningjarnir voru margir, eins og
átti sér staS um hana ömmu.
Nú var æskan hennar löngu liSin. En eins og vant er meS
aldraS fólk, þá lifSi hún mjög í liSna tímanum, og undi i'lla allri
nýbreytni, sem kemur meS nýjum tímum. Þegar leiS aS árs-
lokum, var hún því vön aS segja viS vini sína: „Munið, aS svo
er búiS um lokuna á hurSinni minni, aS hægt er aS ljúka henni
upp aö utan, nýársdaginn aS minsta kosti; Því eg er kona forn-
tskjuleg og vil, aS hús mitt sé ætíS opiS fyrir öllum.“
Vegna Þess og líka vegna hins, að bæSi ungu fólki og
gömlu þótti svo un'dur vænt um þessa gömlu konu, er var sí-blíð