Sameiningin - 01.01.1908, Blaðsíða 18

334
'þekkingarinnar á dýrð guðs í ásjónu Jesú Krists (2. Kor.
4, 6). V
Andlit Jesú frá Nazaret hlýtr aö hafa veriö mjög sérkenni-
legt. Menn villtust aldrei á neinum lærisveina hans svo að heir
imynduðu sér, að Kristr væri þar. Andlit hans var svo, aö
hver, sem hafði séíS hann, gat ekki annaS en munað eftir því;
þaS hlýtr að hafa runnið upp fyrir sálarsjón allra slíkra á kyrr-
látum íhugunarstundum.
Mér getr ekki hugsazt, að neinn sá, er séö hafði andlit
Krists, hafi nokkru sinni gleymt því. Vinir hans gjörðu þaö
vissulega ekki. Þeir menn, sem horft höfðu inn í andlit hans
meðan hann var að framkvæma þaS eða það kraftaverk,
gleymdu því aldrei. Og auðvitað er, að Þeir, sem persónulega
höfðu orðið fyrir kraftaverkum hans, hafa aldrei gleymt kær-
leikanum og meðaumkaninni, sem skein út úr ásjónu hans, er
hann leit til þeirra. Símon frá Kýrene, sem gekk viS hlið Jesú
og var með honum umkringdr af hinum rómversku hermönnum,
og bar um stund fyrir hann kross hans á leiðinni til Golgata, gat
víst aldrei gleymt því, hvernig það andlit horfði á hann. Kaí-
fi>, œiSsti prestrinn, sem setiS haföi á svikráðum gegn Kristi og
hafði þá heppni á endanum að geta leitt hann fram til dóms,
gleymdi því aldrei. Pílatus gleymdi því ekki heldr, — hann,
sem svo marga menn hafði dœmt til krossfestingar án þess neitt
að komast viö, en Jesús var í augum hans ólíkr þeim öllum, og
því leitaSist hann líka viS á sinn ragmannlega hátt aS láta hann
lausan. HundraSshöföinginn, sem ekki hreyföist á hestbaki og
horfSi á Jesúm stundirnar, sem liðu svo seint meSan hann beiö
dauSans á krossinum, gleymdi andliti hans aldrei.
*) Texti þessi er hér eins og frá honum er gengiS i hinni
nýju útgáfu nýja testamentisins á íslenzku frá því í fyrra, því
sú ritningargrein er þar nákvæmar Þýdd en í eldri útgáfunni
ffrá t 866), sem mest er út breidd meðal fólks vors, og líkari
því, sem er í ensku biblíunni. Orðið í textanum, sem út af er
lagt í rceðu þessarri, kemr alls ekki fyrir í eldri þýSingunni ís-
lenzku.