Sameiningin - 01.01.1908, Blaðsíða 14

330
fram til þess aö hjúkra hinum særðu og sjúku. Aö.allega starf-
aöi hún hjá þeim hluta hersins, sem kenndr var viö Potomac-
ána, og var hún viðstödd margar af hinum stórkostlegu orrust-
um, sem sá her háöi, þar á meðal viö Antietam, Fredericksburg,
Spottsylvania, The Wilderness o. s. frv. Þegar stríöiö var af-
staöiö, varði hún löngum tíma til aöstoöar hermönnum þeim,
sem höföu setiö um lengri eöa skemmri tíma í varðhöldum
Suörríkjanna, og loks, þegar stríðinu var lokið og Þeim sleppt,
voru niðrbrotnir að heilsu vegna þrælslegrar meðferðar í fang-
elsisvistinni. Ávann hún sér lof og hylli allra manna fyrir
dugnaö sinn og eljusemi, og oröstír hennar barst ekki að eins út
um Ameríku, heldr og til Evrópu. Þegar stríöið milli Frakka
og Prússa hófst, áriö 1870, fór hún til Norörálfu, hjálpaði til
að koma skipulagi á hjúkrunardeild þýzka hersins og vann við
hjúkrunarstörf bæöi i Strassburg og Metz. Síðar, þegar í lok
þess stríðs ástandið í París var sem hörmulegast, fór hún þang-
að og útbýtti klæðum og vistum á meðal hinna bágstöddu. f
viðrkenningar skyni fyrir starf hennar var hún af Vilhjálmi I.
Þýzkalandskeisara sœmd heiðrskrossi.
Árið 1873 kom hún aftr til Ameríku, og tók hún þá undir
eins aö starfa að því, að hið alkunna líknarfélag Red Cross fé-
lagið yrði viðrkennt og styrkt af stjórninni. Þó var það ekki
fyrr en tiu árum siðar, að hún fékk þessu til leiðar komið. Nú
er svo komið, aö þetta alheimsfélag fær fjárstyrk ekki einungis
hjá Bandaríkjastjórn, heldr einnig hjá stjórnum flestra Norðr-
álfuþjóða. Undir umsjón hennar óx félag þetta og þroskaðist,
og var hún kjörin forseti þess árið 1882. Á næstu árum var hún
allsstaðar þar sem mest lá á bráðri hjálp. Þegar skógareldar
•geisuðu yfir heil héruð í Michigan-ríki og gjörðu mörg hundruð
manna húsvillt, þá hafði hún aðal-umsjón yfir því að hjálpa hin-
um bágstöddu. Þegar fréttir bárust út um jarðskjálftann í
'Charleston árið 1888, þá var hún þar óðar komin. Eftir flóðið
œgilega í Johnstown, þar sem meir en þrjár þúsundir fórust,
var hún í broddi fylkingar þeirra, sem leituðust við að rétta
lijálparhönd hinum örsnauðu, er eftir lifðu. Árið 1899 fór hún
til Cuba til þess að útbýta matvælum og á annan hátt aðstoða