Sameiningin - 01.01.1908, Blaðsíða 17

333
og tók um leiS fram, atS lyndiseinkunn hverrar kjóðar sem vera
skyldi kynntist maðr aS eins meS hví, a8 læra a8 hekkja jöfn-
um höndum afþýðu hennar og þá, sem hjá henni skipa œi5stu
sæti, því frá alþýöunni væri allr styrkr hennar runninn.
Sá andi, sem ríkir hjá einstaklingum einhverrar þjóSar,
hlýtr að láta til sín heyra hjá þjóSinni í heild sinni. Engin
stjórn getr veriö til lengdar betri eöa fullkomnari en þjóðin er
sjálf. ÞaS eina, sem af stjórninni verðr krafizt, er, aS hún
veröi viS réttmætum kröfum fólksins og sé sannr spegill þess
þjóSlífs, sem hún á aS varSveita og stjórna. Ef einstaklingar
frjálsrar þjóSar eru menn meö heilbrigSum skoSunum og láta
stjórnast af því, sem gott er, göfugt og háleitt, þá má búast
viS, aS stjórn þeirrar þjóSar verSi aS sama skapi. En þar sem
spilling og óráSvendni er ríkjandi í fari einstaklinganna, má bú-
ast viS hinu sama í fari þeirra, sem œSstu sætin skipa.
Hver öld í sögu mannannia hefir eitthvaS sérstakt í för meS
sér, sem aSgreinir hana frá öSrum öldum sögunnar. Nítjánda
óldin var öld verklegra framfara og borgaralegs frelsis. Til
eru þeir menn, sem þykjast sjá þaS út, aS tuttugasta öldin
verSr öld mannúSar og kærleika, öld, þar sem hver og einn ein-
staklingr nýtr fleiri tœkifœra til aS hagnýta sér gœSi þau, sem
lífiS hefir aS bjóSa. Hvort þaS verSr eSa ekki er undir mönn-
um sjálfum komiS. Ef þeir, hver út af fyrir sig, gjöra skyldu
sína gagnvart sjálfum sér og öSrum, skyldu, sem þeir sjá í ljósi
vaxandi þekkingar og margfaldaSra tœkifœra, þá hverfa óS-
um þær torfœrur, sem nú standa í vegi fyrir því, aS göfugustu
huesjónir mannsandans geti orSiS aS reynd.
--------o-------
ANDLIT KRISTS.
Eftir séra Stefán Paulson.
Því að guð, sem sagði: Ljós skal skína fram úr myrkri!
—hann hefir látið bað skína í hjörtum vorum til upplýsingar