Sameiningin - 01.03.1954, Blaðsíða 13

Sameiningin
11
löngun til þess að létta undir með okkur, eins og við erum
fús til að leita hans hjálpar. Og þó öllu fremur.
Á þann hátt vill hann að við lærum að þekkja sig og
treystum honum í öllum efnum.
Að vera þar á ferð, sem frelsari vor hefir gengið, er sá
mesti heiður, sem getur hlotnast nokkrum manni.
Eilífar þakkir séu honum, sem verkar í oss viljan og
máttinn til þess að verða honum að skapi.
Við höfum nú verið að velta fyrir okkur svari því, sem
gefið var upp á spurninguna: „Hver er þessi?“
Svarið hlýtur að fara eftir andlegri afstöðu manna
gagnvart frelsara mannanna.
Svo lengi sem hann er séður í urðarmánaglætu mann-
legra vitsmuna, sem er léleg „birta“, þegar bezt gengur,
verður hann aldrei þektur eins og hann er. Afleiðing þess er
ávalt sú, að náðarboðskapur hans flytur lítið liðsinni í bar-
áttu við sorgir, þjáningar og mannraunir.
Svar Páls postula við spurningu þessari hljóðar á þessa
leið:
„Sjálfur lifi ég ekki framar, heldur lifir Kristur í mér.
En það sem ég þó enn lifi í holdi, það lifi ég í trúnni á
Guðs son, sem elskaði mig og lagði sig sjálfan í sölurnar
fyrir mig.“ Gal. br. 2).
Fyrir höndum er hin heilaga páskahátíð. Þátttaka í því
hátíðahaldi fer eðlilega eftir afstöðu manna við Guðs son
og þekkingu og reynslu á náðarboðskap hans.
Ef þú heíir ávalt haft hann í ráðum með þér, leitað lið-
sinnið hans í örugleikum og þrautum, lækningar hans í
sjúkleika og huggunar hans í öllu andstreymi; þá er hann
þér blessunarrík úrlausn allra þinna vandamála. Getur þú
þá tekið undir með Páli: „Sjálfur lifi ég ekki framar, heldur
lifir Kristur í mér.“
Ég vil enda þessi orð með hugheilli ósk til allra, að
þeir fái til fulls orðið aðnjótandi þess heilaga náðarboð-
skapar, og þess guðlega dýrðarljóma, sem er tilefni páska-
hátíðarinnar; þess sem ljómaði umhverfis jarðneskan hvílu-
stað frelsara vors á hinni fyrstu upprisuhátíð.
S. S. C.