Sameiningin - 01.03.1954, Blaðsíða 28

26
Sameiningin
því að kirkjufélagið fyrst var stofnað, og ekki hefir örlætið
í fjárframlögum til þarfa kirkjunnar vaxið í hlutfalli við
aukna velmegun. íslendingar í heimalandinu höfðu um
aldir þá tilfinningu, að hinn stóri heimur kærði sig lítið
um þá, vissi naumast að þeir væru til; en þeir fyrir sitt
leyti guldu líku líkt og sögðu við hinn stóra heim: Mér
kemur þú ekkert við. Þessi einangrunarandi lá í landi
feðra okkar allt fram á þessa öld; hann mótaði stefnu og
hugarfar margra þeirra, er fluttust hingað vestur, og við
búum að honum enn. Þessi andlega einangrunarstefna mun
nú að mestu horfin á íslandi, en hér hjá okkur virðist hún
enn á blómaskeði, einkum á sviði kirkjumálanna.
Þessi andlegi einyrkjabúskapur kirkjufélagsins hefir
ekki gefist vel. Skólinn okkar lognaðist út af vegna þess,
að við gátum ekki staðið undir honum einir; við hefðum
getað fengið hjálp með hann, en við vildum það ekki fyrr
en um seinan. Viðleitni félagsins á erlenda trúboðssvæðinu
átti ávalt undir högg að sækja, fékk aldrei almennan stuðn-
ing, og svo vorum við heldur ekki einir um það mál. Ýmsir
forráðamenn félagsins höfðu þá trú, að er við hefðum gengið
í hið mikla kirkjufélagasamband, The UnitecL Lutheran
Church in America, myndi þessi afstaða breytast smám
saman, og kirkjulýður okkar eignast meiri samfélagslegan
þroska og samábyrgð. En engin veruleg breyting er enn
sýnileg, eftir fjórtán ára sambúð við hið stóra félag. Þó
hefir þetta félag veitt okkur margvíslega hjálp fyrr og
síðar. Þeir hafa frá upphafi menntað flesta presta okkar, og
frá því er við efndum til nánara samfélags við þá hafa þeir
lagt fram stórfé til heimatrúboðs okkar, hjálpað til að reisa
kirkjur, prestsseturshús o. fl., án þess að mikið hafi á móti
komið frá okkar hálfu. Auðvitað var gengið að því sem
sjálfsögðum hlut, að við ættum samvinnu með þessum
félagsskap, en ekki að þeir tækju að sér alla ábyrgð og til-
kostnað á starfssviði okkar. En samvinna okkar á að vera í
því fólgin að við söfnum árlega vissri upphæð í sameigin-
legan starfssjóð kirkjunnar. Þessu fé skal svo varið til
starfrækslu heima fyrir, og til stuðnings sameiginlegum
starfsmálum félagsheildarinnar: trúboði heima og erlendis,
mennta- og líknarmálum. Þessi fjárupphæð er ákveðin á
kirkjuþingum ár hvert. Upphæðinni, sem kirkjuþingið
ákveður, er svo deilt niður á söfnuðina eftir meðlimatölu,