Sameiningin - 01.07.1929, Blaðsíða 6

196
Sumardýrð
GuS, hæst í hæ8, þig himnum ofar
í heiÖi stjarnamerghin lofar
með göngu sinnar himinhljóm;
þó sér ei meira sjónin veika
en sjálfs þíns guÖdóms skuggann bleika,
ei þig í hæsturn helgidóm;
einn dropa’ af dýrð, ei dýröarhafið,
sér dauðlegt auga, þoku vafiS,,
og hvaS mót veru verlc þitt er?
Ö, lútum guÖdóms geisla valdi
þér, GuS, vor sál í skuggsjá haldi
> sem daggtár sólar iblíSmynd ber.
Steingr. Tli.
Skáldleg, háleit og alsönn er samlíking skáldsins góSa, er
þaÖ hugsar sér sýnilega dýrS heims og himins einungis sem dropa
í samanburSi viS úthaf þeirrar guSdómsdýrSar, sem enn er hulin
augum vor jarðarbúa, en um síðir mun oss opinber verSa.
Þó nú náttúru-dýrðin sýnilega sé ek'ki meiri en dropi í sam-
anlburði við dýrS Drottins, þá er náttúran öll, nú um hásumar,
sem geislandi dýrSarhaf. Öll lönd eiga sér margbrotna dýrÖ. Gott
eiga þeir, sem víða fara og opin hafa augu fyrir fegurS náttúr-
unnar. Þó þarf enginn til útlanda til að leita aS fegurð ; vort heima-
land á flestum löndum meir af margbreytilegri náttúrudýrS á
sumardegi. Útböfin miklu umlykja það, fjöllin háu kljúfa þaS,
vötnin miklu og fljótin stóru skifta því, skógarnir tignarlegu
skrýSa það, fossarnir og hverirnir mestu í heimi prýÖa þaS, akur-
lendið og engjarnar þekja það. Guð hefir gefiS oss, eigi síSur
en börnuim sínum í öSrum löndum, mikla náttúrudýrS, svo vér
sem aÖrir fáurn séS hann og þreifaÖ á honum og rekiS spor hans
í náttúrunni.
Enginn lestur er heilagri en sá, sem lesa má á postillu nátt-
úrunnar. Náttúran er GuSs ibók. Engum getur dulist, aS hún
er rituÖ af fingri GuÖs. Sýnileg náttúran er svipur hins ósýnilega
guðlega höfundar hennar.
Öllum mönnumj er það eiginlegt, að Íáta sig langa til þess að
kvnnast höfundi þess sérhvers, sem fagurt er og hrífur hug
manns og hjarta. Héyrurn vér yndislegt sönglag eða fagurt
kvæSii hugsum vér til mannsins, sem látiS hefir þá fegurÖ ljóma