Sameiningin - 01.07.1929, Blaðsíða 22

212
myrkriö hverfiir fyrir sólaruppkomunni. Hann fékk bót á öllum sín-
um meinum. Hann endurfæddist fyrir guölega náö og kraft. Eftir
þetta varöi hann æfi sinni, lærdómi sínum, málsnild sinni, og öllum
öörum kröíftum sínum og hæfileikum til að! boða dauðlegum og deyj-
andi mönnum þennan frelsandi og lífgandi kraft i Jesú Kristi. Hann
er nú eitt allra skærasta ljósið, sem leiftrar á sögulhimninum. Hawn.
liafSi reynt náSina í Jesú Kristi, og þessvegna gat hann tataið me<Ö
valdi, sem aldrei hefir rnist gildi sitt fram á þennan dag.
Aldir liðu. Annað stórgáfað barn fæddist á lítilmótlegu en
Ikristnu heimili í Eisleben á Þýskalandi. Þetta efnilega barn var
skírt og nefnt “Marteinn Lúter.” Þegar Marteinn óx upp var ha,nn
mjög olíkur Ágústínuisi. Frá harnæisku þráði hann að lifa heilögu
lífi. Hann var gott barn—ekki að'eins sinna jarðnesku foreldra, held-
ur um fram alt sinnar andlegu móður—katólsku kirkjunnar. Hann
tók fyrirkomulag, reglugjörðir og fyrirskipanir hennar i mestu alvöru
og einlægni. Hann reyndi sitt ítrasta að' fylgja þeim öllum bfókstaf-
lega. Það var happ fyrir kristnina en mesta óhapp fyrir katólskuna,
að þessi ungi maður. tó'k hana þkatólskuna) i svona mikilli alvöru.
Einu sinni, þegar hann í djúpri auðmýkt var að skríða upp tröppurn-
ar fyrir framan St. Péturs kitkjuna i Róm, þá bergmáluðu þessi orð
PáLs postula í eyrum hans: “Hinir réttliátu munu lifa fyrir trú.” Á’
því augnábliki hófst siðlbótin. Nýtt ljós braust inn í Sál þessa mikla
tnanns. Nýr lífstraumur að ofan rann sterklega inn í alla tilveru
hans. Hann umskapaðist, endurfæddist, varS annar Marteinn Lúter.
Vegna þessarar lifandi reynslu hafði hann hugrekki til að negla
greinarnir frægu á kirkjudyrnar í Wittertburg, vegna hennar gat
hann mætt ráð'inu í Worms eins og mesta; hetja, vegna hennar þýddi
hann ritninguna á móðurmál fólksins i Wartburg kastalanum, vegna
hennar gjörðist hann faðir og leiðtogi hálfrar kristninnar (næstur
Kristi). Öll rit hans 'bera með sér að ihann talaði það, sem hanrt
vissi og vitnaði um það, sem hann sjálfur hafði reynt.
Seinna útskrifaðist bráðgáfaður námspiltur frá Oxford háskól-
anum á Bnglandi. Hann las guðfræði og vígðist inn i biskupakirkj-
una ensku. Alt af þráði hann eitthvað, sem aldrei hafði fallið' hon-
um i skaut. Hvorki háskólinn, kirkjan eða preStsemibættið gat fujl-
nægt dýpstu þörfum hans. Hann fór til Ameríku, og á heimferðinni
lenti hann í hóp af guðhræddu fólki—iMoravingum, fylgjendum Zin-
zendorfs greifa. Hann hlustaði á söng þeirra, bænir, prédikanir og vitn-
isburði, og fann mjög sárt til þess að þetta fólk átti eitthvað sem
hann aldrei Ihafð'i eignast. Hann var að boða öðruim trú, en var ekki
sjálfur kristinn í raun og sannleika, Þégar heim kom hlustaði hann,
af hreinni tilviljun, á fremur lítið þektan prédikara, sem lagði út af og
útskýrði eitt af ritum Lúters. Þá hitnaði honum um hjartaræturnar—-
“was strangely warmed,” eins og hann sjálfur kemst að orði. Á máli
biblíunnar endurfæddist hann—>varð nýr og gúði helgaður maður.
Upp frá þessu flutti hann guðs orð' með undrakrafti og stórkostlegum