Sameiningin - 01.02.1930, Side 16

46
inu, þá skalt þú sætta 'þig við að eiga það á hættu, -að verða eins
harðbrjósta, eigingjarn og ofstopafullur eins og maðurinn, sem
þú ákærir. Ávítaðu syndir þeirra ef þú vilt, eða láttu þér lítið
gefið um yfirburðina; en láttu þér ekki koma til hugar, að þú
getir iigirnst þessi hnoss þeirra, en sloppið við freistingarnar. Guð
tekur að sér fátæklinga, syrgjendur og þá sem líða ofsóknir. Hann
er ljós i myrkrinu, líf í dauðanum. En einmitt í fátæktinni, of-
sóknunum og myrkrinu finna þeir bezt til nálægðar hans. Þeir
mega ekki búast við að komast yfir hvorttveggja í senn, bæði
nautnir auðæfanna, og líka þá andlegu blessun, sem fylgir fátækt-
inni. En viljir þú verða ríkur, þá skalt þú sætta þig við að greiða
kostnaöinn,—að “falla í freistni og snöru, og margar óviturlegar
fýsnir og skaðlegar, sem sökkva mönnum niður í tortímingu.” En
ef það verð er of hátt, þá skalt þú gjöra þér að góðu friðsæl dal-
verpi mannlífsins,—og aðeins þar er oss vel borgið. Þótt þér sé
varnað arfsins, þá er Guð sjálfur hlutskifti þitt, al-fullnægjandi
og eilíft hlutskifti. Friður og kyrð og hvíld' með Kristi.
—G. G.
Fræðimenn
Af því búið er að
taka burt Drottin minn.
Þér hyllið fræði helg og merk,—
En hvar er Drottinn minn?
■Hinn blíða Krist, með kærleiksverk
Og kross, ég ekki finn.
'Oss flesta þreytir, fræðimenn,
Hin forna spekin köld.—
Oss skortir lífsins orð hans enn
Við æfi dapurt kvöld.
Þann Krist þér tókuð, kennilið,
Er kyrrir dauðans hret;
Og græðir syndir, gefur frið,
Son Guðs, frá Nazaret.
Með flóknum orðum, fræðimenn,
Þér flekið marga sál,
Því hjörtun þyrstir, hungrar enn
f heilög kærleiksmál.
—Jónas A. Sigurðsson.