Sameiningin - 01.09.1931, Qupperneq 15

269
það enga lífsvon aÖra en þá, aS alþýÖan, óbrotin og ósýkt af
munaði og mammons-menning, vakni og bjargi mannkyninu. En
vöknuð alþýða er sjálf ávalt í hættu stödd, þeirri ógnar hættu,
að verða að bráS falsspámönnum og tryltum foringjum, sem
ekki vilja annað en alla hluti brjóta og brenna, svo sem sögur
sanna bæði fyr og nú. Það sem vonin um lausn mannkynsins
úr höndum ræningjanna því leikur á nú, er það, að Guð sendi
fólkinu sanna spámenn, guðinnblásna leiðtoga, bardagahetjur
fulla heilögum anda. Hvaðan er þeirra að vænta? Hvaðan nema
frá Nazaret? Hvaðan nema frá honum, sem árin mörg vann baki
brotnu í smíðahúsinu í Nazaret, unz hann hóf hátt á loft harnar
Guðs á himnum og fór um alt land með hamar Guðs í hönd sér
og barði og braut hin fornu vé hræsni og óhreinlyndis, ójafnaðar
og kúgunar, og lét jafnt falla fyrir hamarshöggum réttlætisins
presta og Levíta sem tollheimtumenn og bersynduga, og létti ekki
sinni ferð, fyr en hann kom á krossinn og reisti þar hásæti Guðs-
ríkis á jörðunni undir merki kærleikans.
Eg veit ekki hvað yður lízt, óbrotnu íslenzku alþýðufólki,
hvort þér viljið fylgja Jesú frá Nazaret, kjósa hann að foringja
yðar og ganga með honum út í stríð við ræningjaflokka samtíS-
arinnar. Eg veit eklci hvort þér treystið yður til þess að taka
upp á arma yðar þenna blóðuga mann, sem hér sem annarsstaðar
liggur við veginn. Eg veit ekki hvort þér, menn og konur, eruð
við því búin, að koma inn í Guðs ríki frelsarans, en afneita fyrra
lifnaði yðar, hálfvelgju, veraldarhyggju, auragirnd, holdsfýsnum,
hégóma og hræsni. Eg veit ekki hvort þér hafið áræöi til að
vera Samverjar, eða hvort þér viljið heldur vera aðeins prestar
og Levítar. En eg veit það, að hinn guðdómlegi Samverji, Jesús
Kristur, sonur almættisins, bróðir syndarans, fer nú um veginn
hér og kallar: “Vilji einhver fyígja mér, þá afneiti hann sjálfum
sér og taki upp kross sinn og fylgi mér.” Hann stefnir beint
þangað, er nú liggur hinn særði maður, mannt'élagið í blóði sínu,
og vill bjarga því og mun bjarga því. Eigum vér að fara með
honum og aðstoða hann? Eigum vér að lifa lífi hans? Eigum
vér að feta í öll fótspor hans? Eigum vér að gera allan vilja
hans? Eigum vér að leggja fram alla krafta vora til þess að stofna
hér hjá oss Guðsríkið hans? Svörum i trausti til eilífrar náðar
Guðs: “Já, af öllu mínu hjarta; svo aðeins hjálpi mér Guð og gefi
mér von um sælu annars heims. Amen.’'