Sameiningin - 01.09.1931, Síða 21

275
ins, en þaÖ dæmi þykir henni næsta merkilegt, engu sícSra en
nokkrar nýungar til félagsbóta, sem hún nefnir, og frægar eru.
Hér eftir er ritgerÖ frúarinnar þýdd, og byrjar meÖ ávarpinu,
sem birt var á páskadagsmorgun meS nýnefndum hætti:
“Gaman er aÖ Charleston dansi, að vikivökum og samdrykkj-
um fram undir morgun, þeysireiðum og saxagöll; lífinu stafar ný
hvöt af mílu-á-mínútu þeysingi; slíkt og þvilikt kippir þér upp
yfir vastur og vinnuleiða veraldar inn i álfheima hláturs og
hljóma.
Sá álfheimur kann að haldast skamt, með glysi og gyllingum
úr hófi, er þó meðan er.
Þú átt heimikl til glaðværða, dag og nótt er ævin ein dillandi
hviðan (thrill) eftir aðra.—“Hvað er nýjast?” spyrðu.—“Hvaða
kvæði eða kvæða lag—hvaða dans—hvaða þytur snúðugastur
strengja og lúðra?” Altaf leitarðu, altaf kannarðu, altaf von-
arðu einhvers—keppist eftir einhverju.
Hvað er þetta, sem þú ert altaf að hafa þig eftir?
Getur það verið að það sé Guð?
Mætti svo vera, að unaður þessara holds-nautna sé aðeins af-
keimur eða skuggi af andlegum unaði, er ná má og njóta má,
þó aldrei hafi kannaður verið til fulls? Þú segist elta stóra
sollinn (big time stuff) en hví kemur þú þá ekki í aðal tjaldið?
Satt er betra en logið, óbrigðult dæmi æskilegra en eftir-
herma, þó af glysi gljái. Binu kristna lífi fylgja yndi mörg og
löng, þau er haldast alt til grafar og lengur.
Kristur er æskunnar dæmi. Hann lifði ákaft við strítt og
títt. Hann dó ungur. Kann vera, að hann ráði í, hvað þið hafið
við að fást.
Sjáið sann við hann í leikunum. Hann mun ekki spilla
gleSi. Hann eykur við lífsins glaðværð. Hann byggir.”
Þannig hljóðaði auglýsingin. Hinn gamla boðskap, tvö þús-
und ára gamlan, má trautt orða betur. Torvelt er að gera sér
nokkuð í hug, er gæti náð til æskunnar, sem er bráðhuga, van-
hyggin og ólm í þessa heims fríðindi, ef þetta opna bréf fer
fram hjá henni.
Vera má, að kveðjan hafi ekki náð til alls unga fólksins. Ef
nokkur kveðja næði nokkurntíma til allra, þá myndu mein verald-
arinnar fyrir löngu horfin.
En til nokkurra pilta náði kveðjan þó og stúlkna líka, þenn-
an páskadag; þau munu lifa 1940 og 1950 og 1980, löngu eftir
að fyrnefndir kaupmangarar eru komnir undir græna torfu, lifa
batnandi lífi og eiga sælu sína aS þakka þessu páskadags ávarpi.
Á þessum dögum er margur sori á sveimi, og háski, öllum