Sameiningin - 01.12.1931, Blaðsíða 14

364
II.
SÁIJN, SEM HAFÐI MINNING OG MANNORD
TIL FYLGDAR
Einu sinni var fákunnandi sál, sem sleit sig úr líkamsfjötr-
unum eftir mikla armæSu og langvarandi stríö, og sveif a'S lokuni
áleiÖis til hins himneska höfuðbóls. Hún fór alveg slypp og snauð
úr mannheimum, eins og siður er; en þau Minning og Mannorð
fylgdu henni út vfir Gröf og Dauoans-haf og alla leið að megin-
hliði himnanna. Þar stóð engill á verði með brugðið sverð, og
var næsta mikilúðlegur ásýndum.
“Leyf mér inngöngu,” sagði sálin þegar hún sá varðengilinn.
“Fyrst verS eg að fá að vita, hvort þú hefir það hrós, sem
fyrir guði gildir,” sagði engillinn.
“Hérna eru þau Minning og Mannorð, sem hafa verið svo
góð, að fylgja mér alla leið frá Mannheimum,” sagði sálin; “og
eg vona, að fylgd þeirra sé órækur vottur þess, að eg er engin
misindis-sál.”
“Eg vil heyra, hvað þau hafa til að segja,” sagði engillinn.
“Þetta er alira mesta meinleysis-sál,” sagði Minning og hneigði
sig fyrir englinum, “og hún hefir aldrei lastað neinn lifandi mann.”
“En hún hefir heldur aldrei hrósað neinum lifandi manni,”
sagði Mannorð og hreykti sér ofurlítið.
“Hún gaf oft hungruðum að éta,” sagði Minning.
“En þó aldrei án þess, að hún væri beðin,” sagði Mannorð.
“Hún tróð aldrei á rétti nokkurs manns,” sagði Minning,
“En hún rétti heldur aldrei hluta neins, sem fyrir ranglæti
varð,” sagði Mannorð.
“Eg vona, að eg hafi nú sannað það, að sál þessi hefir ekkert
slæmt verk framið,” sagði Minning með ofurlitum ákafa.
“Og eg hefi fært gild rök að því, að hún hefir ekkert gott
verk gjört,” sagði Mannorð og lagði áherzlu á hvert orð.
“En hvað hafið þið að segja um hugrenningarnar ?” sagði
engillinn eftir stundar-þögn.
“Fyrst hún hefir ekkert slæmt verk unnið, þá hafa lmgsanir
hennar ekki verið illar,” svaraði Minning.
“Og af þvi, að hún gjörði ekkert gott, gátu hugsanir hennar
ekki verið góðar,” sagði Mannorð.
“Hér er úr vöndu að ráða,” sagði engillinn; vogarskálarnar
eru hnífjafnar, hvað verkin snertir. Hugrenningarnar verða því,
að gjöra mundangshallann. En enginn veit um þær, nema drott-
inn.”