Sameiningin - 01.12.1931, Blaðsíða 18

368
lega boÖskapur um meiri nægjusemi, en oft kemur fram hjá oss
mönnunum. Það er boðskapur um aÖ bugast ekki í baráttunni,
heldur berjast áfram meö stöðuglyndi. Það er boðskapur um að
berjast með vopnum Guðs, en alls ekki með vopnum þeirra lægri
og óheiðarlegri hvata, sem óendurfædd og óhelguð manssálin hlyti,
svo sem að sjálfsögðu að grípa til. Eg sé á hinn bóginn engan
boðskap í þá átt að oss sé ætlað að láta troða á rétti vorum eða
traðka undir fótum alt velsæmi og alla sanngirni, án þess að hreifa
oss til mótstöðu eða varnar. En eg þykist lesa það út úr þessum
boöskap, að vér eigum ekki að nálgast baráttuna með kveinstöfum
og örvænting, né heldur með illindum, vonzku og ósanngirni. Það
er eins ljóst og dagurinn, að við eigum ekki að beita svikum móti
svikum, eigingirni móti eigingirni, eða synd móti synd,—heldur
ávalt að berjast með vopnum Guðs, þessvegna ávalt heiðarlega,
göfugmannlega, með liag og hamingju heildarinnar fyrir augum.
Ávalt á að berjast af einu og sama aflinu,—afli kærleikans. Þó
hlýtur kærleikurinn vitanlega í viðureign við syndina að koma
fram í mynd logandi og brennandi fyrirlitningar. En aldrei má
andstygðin á syndinni verða að andstygð á þeim. sem syndin hefir
hremt í klóm sínum.
En nú er líka önnur hliö þessa boðskapar, sem þarf einnig
að athuga. Og ef vér tileinkum oss afstöðu þessa postullega boð-
skapar, hygg eg að hugarþel vort gagnvart ástandinu í heiminum
geti orðið hollara og réttara en stundum virðist vera. Postulinn
segir: “Því að baráttan, sem vér eigum í, er ekki við blóð og hold,
heldur við tignirnar og völdin, við heimsdrottna þessa myrkurs,
við andaverur vonzkunnar í himingeimnum.” Vér þurfum því að
muna, að barátta vor er ekki fyrst og fremst viö menn eða jafn-
vel stéttir. Það er ekki barátta við auðmenn og miljónamæringa
eða stjórnmálamenn i hærri eða lægri stöðum. Það er ekki barátta
við neina menn. Það er barátta við syndina og öfl myrkursins.
Hvar sem syndin og myrkraöflin æða, hvort sem þau opinberast 't
starfi eins eða annars manns eða einnrar eða annarar stéttar, þá
er baráttan ávalt við þau öfl. Hvíldarlaus, hlífðarlaus, sjálfs-
fórnarandi, þjónustusöm barátta mannanna vegna, móti þeim illu
öflum myrkursins. Það á æfinlega að vera barátta í Jesú nafni.
Þaö á ávalt að vera barátta með alvæpni Guðs. Þessvegna verður
það þá barátta, þar sem enginn má beita óheiðarlegum vopnum
eða rangsleitni við nokkurn mann. Altaf eigum vér í þeirri bar-
áttu að vera hermenn Guðs, en ekki hermenn heims-andans.
Nauðsynlegt er nú líka að muna, að þó við séum ef til vill