Sameiningin - 01.12.1931, Blaðsíða 28

378
komast af stað. Snemma neyttum við hins bezta morgunverðar hjá
Mr. og Mrs. Harald Helgason í bænum, ætluðum við síðan strax af
stað, en það lenti í snúningum að afráða hvaða braut skyldi taka, og
fór þá svo að við höfðum aftur kaffisopa hjá Mr. og Mrs. Paul
Bjarnason, áður en við lögðum út í regnið kl. 10 f. h.
Brautin var ekki greiðfær frarnan af, en alt gekk þó slysalaust.
Til Yorkton komum við kl. 4. Við fórum þar heim til frænda mlíns
S. W. Steinson, skólastjóra, og konu hans, og varð það úr að við
hvíldum okkur þar eina tvo tíma. Þau tóku okkur frábærlega vel, og
veittu okkur hinn ágætasta kveldverð, og vorum við svo hresst eftir
að hafa komist í hendur þeirra, áð okkur fanst helzt að við myndum
geta ferðast það sem eftir var um kveldið. En við létum það nægja að
fara 125 mílur, og gistum um nóttina í Dauphin, Man. Þaðan fórum
við aftur föstudagsmorguninn 7. ágúst kl. 7 f. h., áleiðis til Winnipeg.
Þar er ágætis vegur, og útsýnið var mjög fallegt þar í grend við
“fjöllin”; því veður var líka dýrðlegt. Til Winnipeg komum við laust
eftir kl. 2 e. h. En þá vorum við að verða þreytt. En þáð gleymdist
fljótt; því við hvildum okkur og hrestum svo vel á heimilum systra
minna, Sigrúnar og Margrétar. Við vorum því eins og “nýjar mann-
eskjur” er við lögðum af stað heim frá Winnipeg kl. 7.301 e. h. Og
heim komum við kl. 11 e. h. Það var gott að korna heim eins og ávalt
og var nú enn betra en við hefði mátt búast, þar sem fyrir var tengda-
faðir minn og tengdabróðir, Dr. H. F. Th., ásamt fjölskyldu sinni.
Lengi munum við eiga ljúfar og góðar endurminningar frá þessari
ferð. Það er tæpast unt að njóta svo mikillar skemtunar, svo ein-
lægrar alúðar og svo hlýrrar góðsemi, eins og við urðum aðnjótandi
í þessari ferð, án þess að muna það lengi og geyma það í þakklátu
hjarta.
EFTIRMÁLI
Þessi grein varð til fyrir æði-löngu síðan, en sökum lasleika á
heimilinu og ferðalaga, gleymdist að koma henni á framfæri. Nú
verður komið nærri jólum er hún loksins kemur til dyra. Langar okkur
hjónin því, að með henni fylgi jóla-kveðja frá okkur og börnunum
til vinnanna mörgu í Vatnabygðum í Sask. Okkur er kunnugt um það,
að hagur bygðarinnar og bygðarfólksins stendur nú ekki með þeim
blóma, sem stundum hefir áður verið. Jólahaldið verður ef til vill
að einhverju leyti með eitthvað öðrum blæ en verið hefir áður fyr.
En hvað sem því líður vitum við 'þó, að það er unt að eiga þar enn
góð og gleðileg og dýrmæt jól. Það er ekkert fyrir hendi sem þurfi
að skyggja á jólafögnuðinn insta og æðstay—ekkert, sem þurfi að
byrgja jólaljósið eilífa. Með þá björtu hugsun í huga óskum við
ykkur öllum gleðilegra jóla og góðs og farsæls árs.