Sameiningin - 01.04.1925, Qupperneq 5

99
að þessi byrjaSa samvinna ætti að eiga -eitthvert verulegt á-
framhald á friöartímum, ékki síður en styrjaldar, og þannig
varð til það samband, er ber ofangreint nafn. Verkefnið varð
fyrst og fremst að leitast við aS bæta úr þeirri margvíslegu
eymd, sem af styrjöldinni miklu leiddi, einkum í NorSurálf-
unni. Hefir mikiö og fagurt verk verið unnið í þessu tilliti öll
árin, sem síðan eru li'Sin, og hefir starf lútersku kirkjunnar í
þessu efni fengið viðurkenningu hina mestu t. d. hjá Herbert
Hoover, sem eflaust stóð öllum Ameríkumönnum framar í því,
að þekkja þarfir Norðurálfunnar að loknu stríðinu og kunna
að meta gildi viðreisnarstarfs, sem þar var unnið. í þessu
starfi hefir fólk vort og kirkjufélag tekið ofurlítinn þátt á liðn-
um árum. Frá ári til árs hefir veriS leitað eftir fjárframlög-
um og það hefir borið nokkurn árangur, og kirkjuþing vor hafa.
samþykt að halda áfram sambandi við bræður vora i þessu
kristilega kærleiksstarfi. Umsjónarmenn starfsins 'hafa gefið
nákvæmar skýrslur um ástandið eins og það er, og niðurstaðan
hefir verið óhjákvæmileg, að starf þetta mætti ekki falla nið-
ur. Þúsundir af bréfum hafa borist, er láta í ljós þakklæfi
þeirra, sem notið hafa hjálpar. í lok síðastl. árs var ákveðið,
að safna til starfsins $500,000 innan lútersku kirkjunnar x
Ameríku. Á að verja því til hjálpar og kærleiksstarfs með 18
þjóðum. Einn fimti hluti á að ganga til líknarstarfs á Rúss-
landi. Annar fimti hluti til hjálpar á itrúboðssviðum, sem styrj-
öldin lék harðast með því að svifta þau styrk frá heimaþjóð-
unum. Á Þýzkalandi á að verja $175,000. Afgangurinn geng-
ur til svipaðs starfs með smærri þjóðum. Það er forðast að
styrkja þá, sem á einhvern hátt geta hjálpað sér sjálfir. ÞaS
eru munaðarleysingjar og hjálparvana ekkjur og gamalmenni,
sem er verið að hugsa um. Einnig að koma til hjálpar kristi-
legu starfi, sem annars hlyti að falla. Samróma er vitnisbui'ð-
ur þeirra, sem bezt þekkja til um þörfina. Á vorri tíð er mik-
ið hugsað og talaS um einingu innan kristninnar, og eining í
kærleiksstarfi ætti þá ekki. sízt aS vera metin.—Féhirðir kirkju-
félags vors veitir viðtöku öllu, sem kynni að vera Iagt til þess-
arar fögru starfsemi . K. K. 0.