Sameiningin - 01.04.1925, Síða 32

126
viö fyndum þörf á tíSum altarisgöngum ? — Á þessari leið er önnur
trúboösstö'ö 0., 21 mílu frá Fukuoka, og heitir Anmgi.
Mánuöi siöar, 24. marz, segir O., að þau hjón séu loksins búin
að koma sér svo fyrir, aö óhætt muni nú fyrir kunningjana að koma
og heimsækja þau. Biður hann þess getið, að þau hjónin vonist
eftir því, að enginn láti feimni eða ótta fyrir aö gera átroðning, aftra
sér frá að sækja þau heim. Hægast sé, vitaskuld, fyrir þá, sem á
Ströndinni búa, þar sem þeir hafi að eins yfir “pollinn” að fara.
Vonandi verður þessu boði vinsamlega tekið.
Segir hann líka, að hann sé búinn að koma sér fyrir með starf-
ið á trúboðssvæðinu. 1 Kurume, sem er aðal-stöðin, gerir hann
ráð fyrir að vera 1. og 3. sunnud. í hverjum mánuði. 1 Amagi 2.
sunnud., en í Hida þ. 4. —1 Þessara stöðva var minst í fyrra bréf-
inu. — Svo býst hann við að heimsykja þessar stöðvar aðra daga
eftir þörfum.
Heima hjá þeim hefir Mrs. Thorlakson skóla með eldri börn-
unum á hverjum degi, með. aðstoð O., þegar annir hans leyfa.
Kennir hún þeim námsgreinir þær, sem kendar eru börnum hér á
því reki. Langar þau hjón til þess að börnin læri íslenzku, hvernig
sem það nú gengur. Litla Carol Esther er farin að babbla. Halda
börnin hin, að það eigi að vera íslenzka, og að hún skilji ekkert
annað mál; rembast því við að tala íslenzku við hana hvert i kapp
við annað. Myndu þau ekki rýrna í áliti mínu við það, ef þau héldu
því áfram.
1 Fukuoka, þar sem þau búa, er töluvert af hvítu fólki. Auk
Normans-hjónanna, trúboðanna lútersku, er töluverður hópur af
Baptistum, nokkrir Mgþódistar og menn Ensku kirkjunnar ásamt
biskupi. Kann O. ekki eins vel við sig með1 þeim eins og þeim, sern
hann var með í Nagoya. Þykir þeir einrænir kirkjuflokkslega;
láti of mikið bera á kirkjuflokkslínunum í trúboðsmálinu. Finst
trúbræðurnir lútersku vera það helst til mikið líka. Hvað dórnur
hans er þar litaður af hans eigin tilfinningum, skal ósagt. Mönn-
um' er hætt við að láta dóma sína litast. Veitir því ekki af að hafa
gát á sjálfum sér og öðrum. og læra að vera sem bezt algáðir. En
vafalaust hefir það viljað brenna við og gerir enn, eins og maður sér
muni vera, að flokksmenskunnar kirkjulegu kenni of mikið í tru-
boðsstarfinu. Hefir trúboði okkar komið auga á það og sér hætt-
una. En vandinn er, að vera sannleikanum trúr, eins og maður séir
hann, af kærleika til hans og lotningu fyrir honum, og á sama tíma
að tefja ekki fyrir efling hans. Sannleikanum eigum við að vera
trúir, en í kœrleika..
16. marz fóru þau ásamt börnunum skemtiferð til Naogata,
bæjar um 25 mílur austur af Fukuoka, í tilefni af 'því, að þá var
afmælisdagur Octavíusar litla og föðurmóður hans (1Q. marz sama
og 15. hér. Eru einum degi á undan). Þegar þau komu heim um
kvöldið, voru bréf og böggull komin að heiman, er jók á ánægj-