Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.11.1923, Blaðsíða 4

Sameiningin - 01.11.1923, Blaðsíða 4
322 eins og að sjálfsögðu á tmdmi tímanum með hin ein- stöku hlutverk lífsins. --------Og þegar eg því í Jesú nafni heilsauppór yður á þessum vorum kirkjulega mársdegi—hugsandi um kirkjuárs-byrjanina svona langt' á undan upphafi hins borgaralega árs, þá fœ eg þannig á undan öllu■ öðru hvöt til þess að biðja. yður að athuga, hvað trúarlífinu yðar líður, biðja yður að minnast þess að þér eigið sífelt —■ árið út og árið inn, vetur, sumar, v.or og haust — að standa á verði og vaka yfir lífinu yðar, og vaka yfir því svo vel, að þér með alt, sem Drottinn hefir sett yður\ fyrir að vinna, séuð eins og á undan tímanum,. eins og kirkjuárið er cefinlega á. undan hinh borgaralega ári, eins sannarlega á undan tímamim eins og vér sjáum postula Drottins til forna og óteljandi eftirbreytendur þeirra, sem nú fylla hóp hinna útvöldu á himnum, á sinni jarðnesku aðventutíð stöðugt eftir að þeir gengu Drotni á hönd hafa verið á undan •sínum tima. Eg býst við því eins' og nokkru sjálfsögðu, að flestir af oss hljóti að játa, að þeir sé % flestum greinum,, að því er kemm til skylduverka lífsins, langtum fremur á eftir tímanum, heldur en á undan honum. Býst við, að rétt allir sann- færist um það, er þeir athuga líf sitt, að stórkostiegai mikið sé ógjört af því, sem hin guðlega skylcla bauð, að þegar skyldi gjört. Býst við, að hér sé ekki einn ein-> asti, sem ekki sé ákaflega langt frá hinu setta takmarki. Tel víst, að vantrúin geti hróðug bent á oss alla, sem kalla viljum oss kristna menn, í einum hóp og hvern ein- stakan af oss, sem menn þá, sem sett hafi sér liátt tak- mark og viShafi stór og stc\rk trúarorð, cn fulluccgi hvorugu í Iífinu, standi yfir höfuð mjög aumlega við sitt prógramm. Og játa eg fúslega, að vantrúin hefði þar rétt að mœla. Finn hjart- anlega til þess, hve mikil auðmýking oss öllum er í þessu. En svo vil eg, að vér tökum þcirri auftmýking, og mætum þá Drotni vorum nú í kirkjuárs-byrján eins og iðrandi syndatrar, biðjandi hann i Jcsii nafni að taka oss til náðar, fyrlrgefa oss, hvc stár- lega vér séum í mörgum greimim orðnir á eftir tímanum, og gafa oss náð til þess framvegjs að nota tímcbm betur, og því' lcngnr sem líður á æfina, því meir að vcrða á undan tímanum. Jón Bjarnason—GuSspjaUamál.

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.