Sameiningin - 01.11.1923, Blaðsíða 27

345
'“passívvr’ dygSunum. Og þetta væri ef til vill ein ástæöan til
'þess, aö karlmennirnir gæfu kirkjunni minni gaum. Vér eigum
«ngan sálm af munni Jesú, en margt orSið hefir hann talaö, sem
skáldin gætu öfundaö hann af. Líkingar hans og dæmisögur mundu
halda velli í heimsbókmentunum, þótt ekki væri gætt trúarinni-
haldsins. Þegar vér skygnumst inn í huga skáldsins, þá reynum
vér aS lesa það út úr kvæðum hans hvaö skáldinu hefir í daglegu
lífi þótt vænst um. Vér þykjumst geta séö þaö af því hvaðan
skáldiS tekur líkingar sínar oftast. JHjá Matthíasi er það t.d. sól-
in og dagurinn). — Á sama hátt ættum vér og aS geta séS þaS af
líkingum Jesú, hvaS honum hefir í daglegu lífi þótt vænst um. En
hvaS kemur þá í Ijós? ÞaS virSist augljóst, aS þaS atriSi dag-
legs lífs, sem Jesús ihefir haft mestar mætur á, er vinnan! ÞaS er
sem vér heyrum vinnuhljóSið í flestum dæmisögum og líkingum
Jesú. ÞaS er ekki fátæklegt sviS, sem oss opnast í dæmisögunum.
Alt frá roSabrigSum himinsins niSur aS eiginleikum saltsins í jörSu
niSri. Frá minsta frækorninu til þess æSsta og dýpsta sem gerist
i mannlegri sál, er hún staSnæmist fyrir augliti Guðs síns. En af
þessu stóra sviSi, velur hann sér einskonar uppáhaldsstaS, þar sem
hann kemur oftast. Og þaS er starfsamt iSjandi mannlífiS, þar
sem unniS er aS föstu marki meS umhyggjusemi. Hugsum oss aS
vér vissum ekkert um þjóSlíf GySinga annaS en þaS, sem dæmisög-
urnar segja oss. Vér mundum af þeim einum geta aflaS oss mikils
fróSleiks. En sérstaklega mundum vér fá nákvæma vitneskju um
atvinnulíf og dagleg störf þjóSarinnar, liS fyrir liS og þaS jafnvel
í hinum smæstu atriSum. Hann hefir t. d. auga fyrir því, aS
plógfariS verSur alstaSar aS vera jafn-djúpt og þráSbeint. Plóg-
maSurinn verSur alt af aS hafa augun á þessu tvennu. Þetta notar
hann svo i líkinguna um aS “enginn, sem leggur hönd sína á plóg-
ínn og lítur aftur, er hæfur til guSsríkis” (%úk. 9, 62).
Kristur gleymir engri hliS mannlífsins, gleSi þess, sorg eSa
neyS. En oftast talar hann í líkingum sínum um hiS iSjusama
starfslíf.
Og þetta, aS Kristur hefir lýst ihinu guSlega meS því aS draga
líkingar frá vinnunni, er þaS ekki bending ;um, aS kirkjan á vorum
tímum eigi þarna óyrkt svæSi á akri sínum, þar sem starfslífiS er
næstum því komiS í andstöSu viS kirkjuna og hiS guSlega? —
Þarf ekki kirkjan aS kenna mönnunum þetta áfram, aS finna Guð
í vinnunni, en ekki aS eins peningana í vinnunni? Veit sú þjóS
íivaS vinnan er, sem skoSar hana aS eins sem verzlunarvöru r
í apokrýfiskri viSbót viS textann i Lúk. 6, 4, þar sem sagt er
frá för Jesú um sáSlöndin, er sagt frá því, aS Jesús hittir þar mann
á akrinum viS vinnu sína og segir viS hann: “Ef þú veizt þaS,
maSur, í sannleika, hvaS þú ert aS gera, þá ertu blessaSur. En ef
þú veizt þaS ekki, þá ertu bölvaSur og brotlegur viS lögmáliS.”