Sameiningin - 01.01.1917, Blaðsíða 15

333
í ritningunni, fái sérstakar mætur á einni bók hennar eftir
aðra, og svo er um hann sjálfan. Hann heldur mikið, nú í
seinni tíð, af ýmsum köflum í Opinberunarbókinni. Sam-
landar hans í Wales segja, að fyrir trúaráhugann sé hann
orðinn það, sem hann er.
Yfirforingi brezka hersins á Frakklandi, Sir Douglas
Haig, er Presbýtéri, skozkur að ætt. Hann er einstakt ljúf-
menni sagður, siðavandur og trúrækinn; honum svipar í
þessu sem mörgu öðru, segja kunnugir, til herforingjans
fræga í þrælastríðinu í Bandaríkjunum, Jackson “stein-
veggs.” Haig hershöfðingi er vel heima í biblíunni eins og
LIoyd-George, og í samræðum hittir hann oft naglann
mætavel á höfuðið með einhverri ritningargrein. Hann er
víðlesinn, hneigður fyrir guðfræði eins og Gladstone, og
hefir safnað að sér talsverðum bókaforða andlegs efnis.
Hann sækir guðsþjónustur á hverri helgi á vígstöðvunum.
Haig var foringi riddaraliðs í Búastríðinu. par varð hann
brátt orðlagður fyrir guðhræðslu og siðavendni. Á eftir
einni skærunni við Búana, þegar gjört var yfirlit yfir mannf-
skaðann og aðrar skemdir, var Haig spurður, hvort hann
hefði tapað nokkru í bardaganum. “Já,” svaraði hann al-
varlegur, “biblíunni minni.”
Sá óvani hefir á síðari árum farið í vöxt meðal kenni-
manna, að prédika um alla skapaða hluti milli himins og
jarðar nema fagnaðarerindið. pað lítur helzt út fyrir, að
þeir menn sé orðnir lítiltrúaðir á kraft sáluhjálparorðsins;
haldi, að “nútíðarmaðurinn” svo nefndi fáist ekki til að
hlusta á andleg efni, og þurfi því að kaupa hann til að koma
í kirkju með því, að bjóða honum veraldlegar og kitlandi
ræður um pólitík eða skáldsögur eða síðasta hneykslið.
Ekki hefir öllum prestum reynst þetta satt. Margir
trúir þjónar Drottins fá enn góða áheyrn, þótt aldrei kom-
ist ræðukaflar frá þeim undir hrossaleturs-fyrirsagnir í
blöðunum. Einn prestur úr þeim hópi var nýlega kvaddur
til að prédika fyrir námsmönnum á einum háskólanum í
austurhluta Bandaríkjanna, segir balðið “Lutheran Church
Work.” Á undan guðsþjónustu átti hann tal við nokkra
námsmenn og spurði þá, hverskonar prédikun þeim myndi
falla bezt í geð. “Ekkert dónamál,” sagði einn þeirra. “Tal-
ið ekki um knattleika,” sagði annar. “Segið ekkert um
nýjustu vísindi,” sagði sá þriðji. Enn annar sagði: “Pré-
dikið Guðs orð, það líkar drengjunum bezt.” Kirkjan held-