Sameiningin - 01.01.1917, Blaðsíða 14

332
hefir ekki tekist að finna nokkra fullnægjandi grein gjörða
fyrir því tiltæki hans, að varpa útbyrðis þessum boðskap
sínum, sem reynst hafði, eins og hann játar sjálfur, vonar-
stjarna og leiðarljós þúsundum manna, þeim er trúin var
áður orðin alt að því frágangssök. Að hann hefði breytt til
um áherzlur, komið öðrum orðum að sumum atriðum, og
einkum hreinsað burt ófyrirleitinn fljótfærnissora hér og
hvar—það hefðum vér getað skilið, og sagt velkomið. En
hví þetta fráhvarf og þessi afneitun? Og ef ekki varð hjá
því komist, hví þá ekkert hughreystandi eða leiðbeinandi
hjálparorð til mannfjöldans mikla, sem Campbell áður, með
mikilli tilfinningar-ákefð hreif með sér út á ókunnuga
vonar-stigu, að eins til að skiljast svo við hann þar með
stjórnlausu óðagoti, sem illa situr á merkum kennimanni?”
Hvernig hugarbreyting Campbells getur vakið þessi
ummæli og þvílík í herbúðum fornvina hans, ef hann er
enn á vegum nýguðfræðinga—það er ekki gott að skilja.
Hitt er ekki nema eðlilegt, að skoðanir mannsins geti verið
nokkuð á reiki enn, þótt hann sé orðinn sannfærður um inn-
antómleik þess boðskapar, sem hann flutti áður.
-----O------
David Lloyd-George, hinn nafntogaði stjórnmálamaður
Breta, sem nú er orðinn forsætisráðherra þar, er trúmaður
mikill, að sögn. Hann er fríkirkjumaður (Dissenter),
ættaður frá Wales. Skólamentun fékk hann ekki aðra en
þá, að hann stundaði nám um tíma við kirkjuskóla einn lít-
inn þar í Wales, en varð brátt að hætta sökum féskorts, því
hann er af fátæku fólki kominn. pó náði hann lagaprófi
einhvern veginn og varð málafærslumaður. Hann varð
fyrst nafnkunnur fyrir það, hvernig hann varði málstað
trúbræðra sinna fyrir dómstólunum gegn ráðríki þjóðkirkj-
unnar ensku, sem í ýmsu vildi þröngva kosti fríkirkjumanna
í Wales. Varð Lloyd-George svo vinsæll af þeim málum,
að landar hans kusu hann á þing, og þar barðist hann fyrir
trúfrelsi þeirra af áhuga svo miklum og trúarsannfæring,
að þingheimi þótti nóg um, og brosti jafnvel að honum á
stundum. En nú er brezka þingið fyrir löngu hætt að brosa
að manni þessum eða guðrækninni hans. Menn bera virð-
ing fyrir hvorutveggja. pað kemur oft fyrir, að þegar ein-
hver stjórnmálamaðurinn þarfnast upplýsingar viðvíkjandi
ritningunni, þá spyr hann Lloyd-George. Hann er vel
heima í biblíunni, eins og ráða má af þessu, og hefir miklar
mætur á henni. Hann segir, að hver maður, sem mikið lesi