Faxi - 01.12.1972, Qupperneq 42

menn leikhús eru 85% atvinnulausir af
um 17 þúsund meðlimum í samtökum
leikará.
— Fái leikarar viðurkenningu, er þeim
nokkuð borgið; samt er það ekki algild
regla. Margir lifa oft lengi í voninni —
já, of lengi — og svelta heilu hungri,
frekar en að snúa sér að öðrum störfum.
Takist leikara ekki að ná einhverri viður-
kenningu fyrir miðjan aldur, held ég að
það sé tilgangslaust að þráast lengur.
Störf eiginmanns Jónínu ber á góma
— og 'hvernig honum gangi í leiklistar-
heiminum.
— Sem betur fer þurfum við ekki að
kvarta. Hann hefur haft næga atvinnu í
minni leikhúsunum, sem ég nefndi áðan,
og á sl. sumri lék hann í framhaldsþátt-
um fyrir skozka BBC, sem verða sýndir
um allt Bretland, samtals 5 þættir. Upp-
takan fór fram í Skotlandi og tók jafn
marga mánuði og þættirnir eru margir.
Þeir eru gerðir eftir sögu Neil Muro og
fjalla um feð, sem farin var yfir hálendi
Skotlands á 18. öld — verzlunarleiðang-
ur með voveiflegum atburðum.
Þau hjónin hafa fengið að sjá stuttan
hluta af þessum BBC-þáttum og voru
nokkuð bjartsýn um að vel hafi tekizt,
enda þýðingarmikið upp á framann til
að gera.
— í þáttunum gefur ekki á að líta
nafnið David Scott— vertu nú ekki undr-
andi — heldur David Ashton, sem er
þekkt nafn úr Ashton-þáttunum. Ástæð-
an til þess er sú, að annar leikari með
sama nafni var fyrir í leikarafélaginu þeg-
ar eiginmaðurinn gekk í samtökin, en
tveir mega ekki nota þar sama nafn.
Hann tók sér því nafnið Ashton.
Leiklistargagnrýnin þykir ekki einhlít
í London, og leikurunum finnst hún ekki
ávallt réttmæt. Sérstaklega taka þeir lof-
ið varlega, þótt sumum þyki það gott.
Auglýsingaskrum getur verið yfirþyrm-
andi og sum blöð eru fleytifull af „pin-
up“ stúlkum, sem eru að reyna að skapa
sér frægð.
Að mörgu leyti kann ég vel við mig
í stórborg, London hefur upp á margt að
bjóða, bæði fyrir erlenda og innlenda
listamenn, en það getur verið dálítið
þreytandi að búa þar. Lítið virðist hugs-
að um svæði fyrir börn, en þess meira
um bílastæði. Hávaðinn getur stundum
ergt mann. Skólar eru yfirsstnir, allt að
40 börn í bekk. Húsnæði yfirleitt ó-
vandáð, enda sýnist mér iðnaðarmenn
heldur kærulausir með allan frágang.
Sem að líkum lætur hefur Jónína oft
heyrt á ísland minnst í fréttum sjón-
varps og útvarps, vegna 50 mílna land-
helginnar.
— Það er fáránlegt að hlusta á á-
róðurinn, sem rekinn er gegn íslandi í
Englandi. Reynt er að telja fólki trú um
að útfærslan hafi meiri áhrif á þjóðar-
búskap Breta en hún geti haft á afkomu
Islendinga. Og í sjónvarpi var það gefið
í skyn, að við hefðum ekki rétt til að
vera sjálfstæð þjóð, vegna smæðar okkar.
Mitt í öllum áróðrinum hafa þó komið
góðir þættir, þar sem málstaður íslands
er skýrður. Annars veit fólk lítið um ís-
land, segir Jónína, — og heldur að hér
búi Eskimóar.
Tal okkar hefur snúizt frá leiklist í
landhelgismál, en svona undir lokin er
bezt að brydda að nýju upp á leiklist-
inni með spurningu um, hvort Jónína
hefði nokikuð á móti því að stíga á fjal-
irnar á Fróni, ef tækifæri byðist.
— Auðvitað væri það gaman, en varla
inögulegt. David kann vel við landið, en
það er erfitt fyrir okkur að setjast hér
að, meðan hann kann ekki tungu okkar,
en hann er iðinn við að læra hana.
— emm.
? r'rr\rrsrrsrsrsrsrsrsrsrsrsr
PEUCEOT
"Leigubílastjúrar
veljið það hagstæðasta”
CEv
HAFRAFELL
GRETTISGÖTU 21 SÍMI 2 3511
214 — F A X I