Faxi - 01.12.1982, Blaðsíða 3

Sr. Jón Ami Sigurðsson:
Jólahugvekja
Jól og jólagjafir. - Flestu m Jinnst nú eðlilegt að
Jietta tvennt fylgist að. Þannig hefurþað líka verið svo
lengi sem vér munum. Eigi veit ég Iwenær menn tóku
Jyrsl uþf> þann siðaðJiera hver öðrum gjajir á helgum
jólum. En líklegt er að sá siður haji snemma komist á
ogjljótt orðið aðJastri venju meðal kristinna manna í
sambandi við hátíðahald jólarma. - En hví skyldu
þau, öllum öðrum hátíðum Jremir, hafa skaþaðþenn-
an sið, og hver er tilgangur hans? - Því er í rauninni
ekki erjitl að svara. Engin hátíð á sterkari og dýþri
ítök í oss en einmitt jólin, sem með réttu hafa verið
nejnd hátíð gleðinnar og Ijóssins, og engin hátíð hef ir
meiri mátt í sér Jólginn til að vekja oggheða allt það
besta, sem í manninum býr.
Á helgum jólum vilja menn njóta friðar og gleði
meðal vina sinna og kunningja, og þá vaknar jafn-
Jramt löngunin tilþess að gleðja aðra, því aðsannrar
gleði getum vér naumast notið nema í samjélagi ann-
arra. - Og einn þátturþessarar viðleitni til að gleðja
eru einmitt gjajirnar. - Því að hvað ergjöj? Hún er, í
flestum tilfellum Jalslaus vottur vináttu og krerleika
og hún lýsir löngun og þrá gejandans til að gleðja
þann, sem við gjöjinni tekur, eða veita honum ein-
hverja hjálþ í örðugleikum hans, ej um slxkt er að
rreða.
Og þegar vér Jœrum bómwn vomm eða óðmm
vandamönnum og vinum einhverja gjöj á helgum jól-
um, þá er það að minnsta kosti vottur þess að vér
viljum reyna aðgleðja þá. - Ogþað erekki undarlegt,
þótt þessi Jagri siður haji skaþast í sambandi við
þessa hátíð, sem flytur oss þann Jagnaðarríka og
dýrðlega hoðskaþ að hinn eilíji Guð haji á undursam-
legan hátl vitjað vor syndugra manna í líkn sinni og
náð og veill oss þá gjöj, sem e r öllum óðrum gjöjum
teðri og meiri og sú gjöj er Jesús Kristur.
Þess vegna segir hann í orði sínu: „Svo elskaði
Guð heimin að hann gajson sirm eingetinn tilþess að
hvér sem á hann trúir glatist ekki heldur haji eilíft
líf. “ - Þetta er hinn mikli Jagnaðarboðskaþur jól-
anna, sá boðskaþur, sem œtti aðhríja sérhvert hjarta
til lojgjórðar og þakkíœtis, því að
„Ef þú ckki undrast maður,
ástar Drottins vermist yl,
og í auðmýkt gjörist glaður,
Guðs svo elsku finnir til.
Hversu máttu hans mildi þá,
maklegt þakkar offur tjá,
og með englalofsöng lýsa,
líkn vors Drottins þakka ogprísa."
• „Þú skalt kalla najn hans Jesás, því að ham mun
frelsa lýð sinnjrá syndum þeirra“ - sagði engillinn er
liann vitraðist JóseJ í draurni og kunngjörði honum
Jæðingu hins blessaða bams. - Lengi hajði þjóðin
beðið þessa atburðar og ojt höfðu sþámennimir um
hann talað og sagt að sú kœmi slund að Guð vitjaði
lýðs síns. - Og þegar Jylling tvnans kom ejndi Guð
hin margendurteknu Jyrirheit sín og sendi son sin í
þennan heim, þó ekki til þess að „dema heiminn,
heldur til þess að heimurinn skyldi Jrelsast Jyrir
hann. Þess vegna var honum valið najnið Jesús, er
þýðir: „Guð Jrelsar“. En Jrá hverju átti hann að
Jrelsa mannanna böm? - Hann munjrelsa lýð sinn
Jrá syndum þeirra “ - sagði engillinn, er hann vitrað-
ist JóseJog boðaði honum Jœðingu jólabamsins. Og
þennan sama vitnisburð Jlytur engillinn, er hann kem-
ur til fjárhirðanna á Betlehemsvöllum og segir við þá.
„ Verið óhrreddir, því aðyður er í dag Frelsarifœdd-
ur. “
Þannig segirþá najnið jesúsoss að Guð haji búið
oss syndugum mónnum hjálþræði og eilíjt líf Jyrir
jólabarnið, Drottin vom Jesúm Krist og oþnað oss
leið til lífsins og Ijóssins heima. - Það var í trú á þella
bam að öldungurinn Símeon gat Jagnandi sagt þessi
fógru og kunnu orð: „Nú læturþú herra þjón þinn í
JriðiJara, eins og þú hejir heitiðmér, því að augu mín
hafa séð hjálþrœði þitt, sem þú hejur Jyrirbúið í
augsýn allra lýða, Ijós til oþinberunar heiðingjum og
til vegsemdar lýð þínum Israel. “
En þeir voru þó ekki margir, er íJyrstu JÖgnuðu
jólabaminu eins ogþessigamli maður, sem tókþaðsér
í fang og lojaði Guð Jyrir hans óumrœðilegu gjöj. -
Já, gistihúsið í Betlehem hafði ekkert rúm Jyrir hann
svo að hinJálaka móðir varðaðJæða hann ígriþáhúsi
og leggja hann íjötu. Og löngu stðarsegir lærisveinn-
inn Jóhannes þessi athyglisverðu og minnisstæðu orð:
„Hann kom til eignar sinnar oghans eigin menn tóku
ekki við honum, en öllum þeim sem tóku við honum gaj
hann rétt til þess að verða Guðs börn.“ - Þessi orð
Lerisveinsins lýsa í senn sámm harmi og sælli gleði,
harmi yjir því hve margir þeir vom, sem ekki vildu
veita honum viðtöku, er hann kom til þeirra með
fagnaðarboðskaþ sinn, en gleði yjir því að aldrei
skyldi hann reka neinnjrá sér, er til hans kom. - En
hverjir voru það, sem komu til hans og tóku við honum
og tríiðu á miskunn Guðs íhonwn? - Það vomJyrst og
Jremst þeir, sem þekktu synd stna og þráðu Jrið við
Guð. Þess vegna sagði engillinn við JóseJ. „Þií skalt
kalla najn hans Jesús, því að h ann mun Jrelsa lýð sinn
Jrá syndum þeirra. “
Já til þess kom hann, til þess Jæddist hann íþennan
heim, „varð hold á jörðu og bjó með oss Jullur náðar
og sannleika“. - „Vér sáum dýrð hans, dýrð sem
eingetins sonarjrá fóðumum“-sögðu lærisveinarnir,
er þeir höjðu lifað og starjað með homan, heyrt
Jagnaðarboðskaþ hans, séð máttaruerk hans og orðið
vottar að dýrðlegri uþþrisu hans.-Allt varþeltaþeim
minnisstætt. Allt var þetta lijandi veruleiki í vitund
þeirra, og þess vegna segir Símon Pétur í öðru bréji
sínu: „Ekki Jylgdum vér sþaklega uþþsþunnum
skröksögum, er vér kunngjörðum yður mátt og komu
Droltins vors Jesú Krists, heldur vorum vér sjónar-
vottar að hátign hans. “
Já puði séu þakkir að sá boðskaþur er jólin Jlytja
er eícki uþþsþunnið ævintýri, ekki sþaklega gjórð
skröksaga, heldur tjáning sögulegrar staðreyndar,
sem Jært hefir heiminum meiri blessun en allt annaðog
vakið fógnuð oggleði meðal marmanna barna öld ejtir
öld. Vel skulum vér minnast þess, að hejði Drottinn
Jesús ekki komið til vor og lijaðog starjað meðal vor,
þá sætum vér enn í myrkri og skugga dauðans, guð-
vana og gleðisnauð, eins og þeir, sem ekki haja enn
heyrt Jagnaðarboðskaþ jólanna og þekkja því ekki
hinn eina sanna Guð og þann sem hann sendi Jesúm
Krist. - Þeir eiga að vísu sína trú, en sú trú er ojtast
Jull ótta og örvæntingar, ótta við illa anda og alls-
konar annarleg öfl, sem þeir ífáfræði sinni reynaýmist
að flýja undan eða gjöra sér á einhvem hátt vinveitt
með margskonarJómum eða meinlætalifnaði.
Fyrir komu Drottins vors Jesú Krists hefir Ijós aj
hæðum vitjað vor, Ijós Guðs náðar og kærleika, það
Ijós, sem eitt getur lýst oss syndugum mönnum Jrá
dauðanum til-líjsins, liins eilífa líjs. Já, Guði séu
þakkir að hann hefir sjáljur komið til móts við oss í
sínum elskaða syni, jólabaminu Jesú Kristi ogjyrir
það, að hann vill vera meðoss alla daga, ejvéraðeins
viljum treysta miskunn hans ogjylgja honum, sem er
vegurinn, sannleikurinn og lífið og haja orð hans að
leiðarljósi. Þess vegna skulurn vér réllá honum vora
veiku hönd, Jullviss þess að ekkert Jái slitið oss úr
hendi hans, ekkert gjört oss viðskila við kærleika Guðs
í honum og minnast orða hans:
„Svo elskaði Guð heiminn að hann gaj son sinn
eingetinn tilþess að hver sem á hann trúir glatis ekki
heldur liaji eilíft líf.“ - Xlegi þessi gjöj Guðs ætíð
vera hjörtum vorum, öllum öðrurn gjöjum æðri og
meiri, því að þá eigum vér, hvemig sem kjörum vorum
er háttað, hinn innrijólafrið og hinn innrijólafógnuð.
Já, Guð geji oss öllum gleðilegjól Jyrir Drottin vom
Jesúm Krist.
FAXI-183