Faxi

Årgang

Faxi - 01.12.1982, Side 22

Faxi - 01.12.1982, Side 22
Okkur, sem komin erum á efri ár, er flestum þannig farið að verða tíðlitið til liðinna ára, við erum hætt að mestu að horfa til f ramtíöarinnar, væntum þaðan vel flest, af skiljanlegum ástæðum, lítilla afreka frá okkar hendi, er frásagna séu verð. Fer þá einatt svo, að fyrir minnissjónum manna birtast ýmsir atburöir, sem ég tel ekki rétt, að með öllu falli í gröf gleymskunnar með okkur, sem von bráðar erum komnir að fótum fram en lifðum atburðina. Ég ætla nú að segja frá einum atburði, sem ég og fleiri voru heyrendur að og sem þá og enn er okkur, er enn lifum, með öllu óskiljanlegur, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir þá og síöar til að fá skýr- ingu á: í byrjun árs 1927, eða nánartil- tekið milli nýárs og þrettánda, fór- um við fjórir menn úr Hafnahreppi í Gullbringusýslu upp í Hafnaheiði til að leita kinda, er okkur vantaði. Menn þessir voru: Guömundur Salómonsson, Ragnheiðarstöð- um, Magnús Jónsson, Hvammi (unglingspiltur þá, síðar oddviti Hafnahrepps), Magnús bóndi Guðmundsson, Vesturhúsi og ég, Ólafur Ormsson, Hjalla, er þetta rita. Þennan dag, sem um getur, var einmuna fagurt veður, skafheiöur himinn, blæjalogn, frost nokkuð mikið og hrímfall óvenju mikið, enda hafði svo verið undanfarin dægur, svo nú var vel sporrækt, einkum er ofar kom í heiðina. Vegna þess, hvað fámennir við vorum, gengum við fyrst inn að Ósabotnum. Hófum svo þaðan leitina um Hafnaheiði að innan- verðu með okkur, upp að Grinda- víkurhrauni. Þannig var í leitir skipað, að ég gekk vestast upp eftir um Grákolluhól til Stapafells en Magnús Jónsson næstur mér og austar. Skyldu þeirGuðmundur Salómonsson og Magnús Guð- mundsson leita um suðvestur- hluta Njarövíkurheiðar, allt upp aö hrauni, síðan vestur með því um Þórðarfell til Lágafells en við Magnús Jónsson leita um Stapa- fell og Súlur en halda síðan niður Viö veitum birtu í bæinn! Gleðileg jól og farsælt komandi ár. RAFVEITA KEFLAVÍKU R ÓLAFUR ORMSSON: Hvað var það? Nauthóla. Þaðan vestur um hól- ana; heitir hún Arnarbælisgjá. Aðalveggur Grákolluhólsgjár veit mót suðri. Hefur þarna endurfyrir löngu myndast mjög stórkostlegt landsig milli Hrafnagjár og Grá- kolluhólsgjár; 1 1 /2 - 2 km breitt. Eftir að við höfðum leitað um Fellin og með hraununum, héld- um við heim á leið í sömu nöð og ákveðið var um morguninn. Sóttist ferðin greitt, því bæði var það, að fátt var féð og gangfæri hið bezta. Var þó komið nær sólsetri, er við komum niður í Hrafnagjá. Veður var hið sama og um morguninn, stafalogn og heiðríkja. Minnist ég ekki í annan tíma aö hafa séð jafn dýrlegt skyggni eins og af Stapa- felli þennan dag. Faxaflói spegil- sléttur og glampandi með fjalla- hringinn á nær þrjá vegu í tindr- andi heiðfögrum vetrarskrúða og hvergi ský á lofti. Þannig var þá um að litast þennan umgetna dag, er við fé- lagarnir vorum komnir nokkru neðar en miðja vegu millum Hrafnagjár og Grákolluhólsgjár. Var ég kominn spölkorn neðar en hinir. Mun þá hafa verið allt að þriggja km leið milli mín og Magn- úsar Guðmundssonar, þess er vestast gekk, er ég heyri allt í einu hljóðfæraslátt rjúfa þessa heilögu heiðakyrrö. Kom hann nokkuð hvellt fyrst, líktist þá nokkuð lúðra- þyt en þó heldur veikari, er hl ustað var nánar. Stanzaði ég þegar og leit í kringum mig og veitti því þeg- ar athygli, að hinir eru líka stanz- aðir. Heyri ég um leið, að Magnús Jónsson, sem næstur var mér, kallar til Guðmundar, hvort hann heyri nokkuð. Segir hann svo vera, enda reyndist svo við sam- anburð, að allir höfðum við heyrt þetta undir eins og, að því ervirt- ist, í svipaðri tónhæð, er við bárum þetta saman, en vegalengdin þó þessi, sem ég áður hef um getið (ca. 3 km), millum okkar, er fþerst gengum. Ekki viljum við nú ákveða með vissu, hversu lengi við heyrðum þetta, en varla mun það hafavar- að lengur en sem svarar tveimur mínútum. Eftir það hvarf þaðjafn snöggt eins og það kom fyrst, þó ef til vill heldur lægra, en það skiptir ekki miklu máli. Hitt skiptir meiru og verður að sjálfsögðu tor- & Ólafur Ormsson. heiðina sem hér segir: Ég innstur (austast), sem næst minni fyrri göngu, Magnús Jónsson næstur mér (vestar), þá Guðmundur og MagnúsGuðmundssonvestastur. Þeim, sem ókunnireru staðhátt- um og kennileitum í Hafnaheiði og einhvern tíma kynnu að lesaþetta, vil ég ennfremur segja þetta til skýringar á því, sem eftir kemur: Eftir endilangri Hafnaheiði, svo til réttvísandi frá austri til vesturs, liggja þrjár gjár. Efst þeirra er Klifgjá. Nær hún frá suðvestur- horni Þórðarfells og alla leið vest- ur undir Stórusandvík á Reykja- nesi. Heitirhún Haugsvörðugjá, er kemur vestur á móts við Sandfell. Nokkru neðar er Hrafnagjá. Mynd- ar hún samfelldan og nokkuð reglulegan hamravegg móti norðri um 3 - 4 m háan, alla leið innan fyrir Stapafell, vestur til Suður- Nauthóla. Neðst er Grákolluhóls- gjá. Nær hún aðeins innar (austar) en Hrafnagjá og allt til Norður- skilið, hvað við heyrðum þama. Og eftir hverjum leiðum barstþað okkur til eyrna þarna í miðri heið- inni? Mér varð fyrst til aö hlaupa á næsta hól, er hátt bar yfir, ef vera kynni að ég sæi eitthvað, er skýrt gæti þennan einkennilega atburð, en svo var ekki, síður en svo; hér var ekkert það sýnilegt, er á nokk- urn hátt gæfi svar, enda héðan 4-5 km leið skemmst til byggða. Því skal aðeins skotið hér inn, að þetta sama kvöld var haldin skemmtun í samkomuhúsi Hafnahrepps. Komst þetta þá til tals við ýmsa, og hafði enginn neitt slíkt heyrt þenn- an dag og þá heldur engin út- varpstæki í hreppnum. Oft hef ég síðan brotið heilann um, hvað þetta hafi verið, er við heyrðum þarna, en ekkert senni- legt svar fengið og fæ trúlega ekki. Vafalaust hefði þetta fyrr á tímum verið talið stafa frá huldufólki eða einhverju slíku og það því fremur, sem þetta var svo nærri áramót- um, en ég fullyrði, að enginn okkar var í neinun slíkum hugleiðingum þarna, enda, aö ég held, ekki neitt trúaðir á slíkt. En hvað sem því öllu líður, þá skeði hér eitthvað mjög óvenjulegt, miðað við allar aðstæður. Hjá mér hefur, síðan þetta skeði, oft vaknað sú spurning, hvort ekki geti skeö, að einhverjir staðir hér á jörð verði undir alveg sérstökum skilyrðum svo hrif- næmir fyrir hinum ýmsu tónteg- undum á öldum Ijósvakans, aö úr verði einskonar útvarpsstöö eða öllu fremur endurvarpsstöð. Nú munu menn spyrja: Er þá nokkuö hér sýnilegt, sem vakið gæti grun um, að eitthvað óvenjulegt væri um þennan stað? Ef til vill. Lands- lagi hef ég áður lýst, gjárveggjun- um, sem rísa með tiltölulega stuttu millibili (ca. 1 1/2-2 km) hvor gegn öðrum að sunnan og norð- an. Við landsigið hefur myndazt nokkuð djúp skálarlöguð laut, en einmitt þar vorum viö staddir, er við heyrðum hinn óvænta hljóð- færaslátt. Að öðru leyti svo hið einstæða, dásamlega veður, sem hélzt óbreytt allan sólarhringinn og vel það. Að vísu er þaö svo, að oft kemur gott og stillt veður hér á Suður- nesjum en sjaldan svo,. að ekki gári sjó heila sólarhringa. Og svo eitt enn: Enginn veit hversu djúpt í jörðu þessargjárná. Eitt ervíst, að víða sér þar aðeins biksvart myrk- ur niður, þó um hádag sé, en víða má sjá á vetrum auðar glufur gegnum hjarnbreiðuna, þar sem ylvolgt uppstreymi varnar snjó að festast. Hver veit, nema einmitt þaðan streymi einhverjar þær loft- tegundir út í geiminn, sem truflað FAXI - 202

x

Faxi

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Faxi
https://timarit.is/publication/678

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.