Faxi - 01.01.1988, Síða 19

M/b Geir KE 31, smíðaður í Þýskalandi árið 1959 eftír teikningu Egils Þorfinnssonar.
flytja flesta hluti inn og allt varð að
kaupa bara eftir hendinni. Uti var
aí'tur á raóti hægt að fá sent á stöðina
tafarlaust allt sem um var beðið.
Þegar égt.d. fylgdist með smíði bát-
anna í Þýskalandi þá voru vélamar
og allt sem með þurfti komið með
góðum fyrirvara, meira að segja eld-
hústæki og þess háttar hlutir. Efnið
allt fyrir hendi tiltækt og úttalið.
Danirnir voru skemmtilega sjálf-
um sér nógir, þeir höfðu nú bara til
að mynda stóra og mikla viðarsög,
keyptu svo bara heilu eikarbolina
úti í skógi, þar sem þeir voru boðnir
upp. Tækin í tréskipasmíðinni
sjálfri þarna úti voru ekkert meiri
né fullkomnari en hérna. Aftur á
ntóti stóðu þeir mun framar í stál-
skipasmíði. Að vísu sameinuðu þeir
þama í Þýskalandi það sem þeir
gátu haft eins og verksmiðjuvinnu.
Skipulagið jaðraði við ofskipulag.
hað má marka af því að ég skaffaði
þarna 36 teikningar viðvíkjandi
hverjum bát. Allar þessar helstu
teikningar eins og bandateikningu,
bandaplanið alveg, kjöl og stefni,
yíirbyggingu o.s.frv. Síðan teikn-
uðu þeir bara alla hluti eins og t.d.
röraleiöslur að vél með beygjum,
flönsum og passanlegu boltum.
Stýrishús voru algjörlega innrétt-
uð uppi á plani og allt fulllrágengið
úti sem inni. Bara eftir að tengja
saman leiðslur eftir að komiö var á
réttan stað um borð í bátunum. Þeir
unnu þama á vöktum og þeim
vannst vel. Þetta féll alll rétt og
skipulga saman hjá þeint, ekkert
skorti á það.
>>Víða liggja vegamót“
I gegnum skipasmíðar mínar og
teiknivinnu, sem lengst af var nú
stunduð í hjáverkum, þá þekkti ég
flesta formenn og báta á öllu svæð-
>nu, ja svo að segja öllu landinu
nema í Vestmannaeyjum. Þeir voru
heima hjá sér og fóru svo lítið burt,
enda að jafnaði sjálfum sér nógir
með gjöful mið og viðhaldsþjón-
ustu.
Eyjamenn keyptu mikið af dönsk-
um notuðum bátum. Það var helst
Helgi Ben., sem lét smíða fyrir sig
báta. Þeir í Djúpvík smíðuðu marga
báta fyrir hann.
Eftir að ég eignaðist bíl fór ég oft
norður og austur og skoðaði þá
norsku síldarbátana. Norðmenn-
imir vom framarlega í öllum svona
smáútbúnaði og frágangi í sam-
bandi við síldveiðar. Hjá þeim sá ég
ýmislegt sem ekki sást annars stað-
ar. Umgengnin í bátum þeirra var
alveg til fyrirmyndar.
Horft um öxl
Þegar ég byrjaði mínar skipasmíð-
ar má heita að þessir bátar væru
lausir við allt utan brýnustu nauð-
synjar eins og vél, stýri, kompás,
dekkpumpu o.þ.h. I lúkamum var
eitt ljósastæði, kolaeldavél og annað
eftir því. Ég held að fyrstu bátamir,
sem komu með ljós í hverja koju
hafi verið Ólafur Magnússon og
Mummi. Og hann var með stálhús
hann Mummi. Þá var, að ég man,
búið að smíða á einn bát í Vest-
mannaeyjum stályfirbyggingu.
Lúkarinn í Mumma var lakkaður
en ekki málaður eins og algengast
var. Magnús Jónasson var þá lær-
lingur hjá mér. Hann smíðaði inn-
réttinguna í lúkarinn. Ég man vel
eftir því. Magnús var nú alveg
hreint úrvalssmiður og útsjónar-
samur, þurfti hann því alla jafnan
lítið á minni handleiðslu að halda.
Magnús þessi fór til Reykjavíkur og
er ennþá verkstjóri í Landssmiðj-
unni.
Lúkarskappinn á Mumma var fyr-
ir miðju framan við mastur. Væri
kappinn til hliðar var hættara við að
sjór kæmist niður í bátinn um hann.
Þetta er einn af leyndardómunum,
svo hægt sé að hlaða skip sem mest.
Það var á Hólmavík árið 1936,
sem ég sá í fyrsta skipti hlaðinn sfld-
arbát. Þá fannst mér bara stýrishús-
ið og lítið annað standa upp úr. Bát-
ur þessi var Vöggur úr Njarðvík,
sem var mjög beinn á borðið Ég var
í sumarfríi þegar þetta var og hafði
farið einn míns liðs gangandi frá
ísafirði yfir Steingrímsfjarðarheiði
til Hólmavíkur.
Ég gerði töluvert af því að fara
gangandi á þessum árum og sá ég og
lærði margt á því að ferðast á þann
hátt.
Makleg málagjöld
Margar skemmtilegar minningar
á ég úr slippnum. Þar var alltaf
ágætis vinnuandi. Færeysku skipa-
Framhald á bls. 34.
Kappróðrarbátarnir, sem Egill smíðaði fyrir sjómannadagsráð í Keflavík.
Gjaldheimta Suðurnesja
er opin alla virka daga frá kl. 9.15—12.00 og
13.00—16.00. Til að byrja með tekur Gjaldheimta
Suðurnesja aðeins við staðgreiðslu opinberra
gjalda samkvæmt lögum nr. 45/1987.
Önnur gjöld skal greiða hjá þeim aðilum sem hafa
hingað til séð um innheimtu þeirra.
Gjaldheimta Suðurnesja
Grundarvegi 23, II hæð
260 Njarðvík
Sími 15055
FAXI 19