Morgunn - 01.12.1938, Síða 74

198
M 0 R G U N N
veika, þeim veittist þá öruggur trúarstyrkur og þá ekki
sízt við þau atvik lífsins, er mest reynir á trúartraustið,
þegar sá eða þeir ástvinir, sem sárast er að skilja við,
hverfa bak við fortjald dauðans ef til vill óvænt og svip-
lega og hin aldagamla spurning hlýtur að vakna: Þegar
maðurinn deyr, lifnar hann þá aftur. (Job. 14,14).
Ég hef sagt, að spíritisminn væri grundvöllur allra trú-
arbragða, en þegar vér erum að ræða um andstöðu trúar-
bragðanna, þá eru það vitanlega hin kristnu, vor eigin
trúarbrögð, sem vér erum að fást við. Og spurningin yrði
þá: Erum vér að einhverju leyti að ganga af trúnni með
því að taka á móti þekkingu sálarrannsóknanna og aðhyll-
ast í samræmi við þá þekking hinar spíritistisku skoðanir ?
Að sjálfsögðu geta kristin trúarbrögð ekki verið and-
stæð þeim áhrifum, sem vekja huggunarríka trú, þar sem
hún áður var engin eða styrkja þá trú, sem áður var
meira eða minna veik fyrir, og bilaði alveg þegar mest á
reið, sem oft hefir komið fyrir.
Andstaðan verður þá að vera byggð á því, að þessi á-
hrif, þótt í sjálfu sér séu holl, séu að einhverju leiti þess
eðlis, eða þannig fengin, að það samrýmist ekki kristilegri
trú eða kristilegri kenning. En þá verður að taka fram, að
ekki er víst, að það falli saman kristileg trú og kristileg
kenning eða kennisetningar. Kristileg trú en,trú í anda
Jesú Krists, en kenningin oft ófullkomin mannleg skoðun
á því, hvað sé samkvæmt hans anda. Þess vegna skiftist
kristin kirkja í svo margar deildir, og þess vegna eru
kennisetningarnar svo mismunandi, því að andi Krists er
ávallt hinn sami, en enginn hefir einkarétt á, að hans
skilningur sé réttastur, þó að hver einn verði að meðtaka
hann og færa sér í nyt í trú sinni og lífi eftir því, sem
honum er veitt náð til.
En vér skulum nú athuga örstutt þessar skoðanir spírit-
ismans, að hve miklu leyti þær geta staðizt gagnvart krist-
inni trú, eða hvort vér erum að ganga af trúnni.
Á Englandi eru yfir 500 spíritistakirkjur í sambandi,