Morgunn - 01.12.1986, Blaðsíða 27

gerðist bjart yfir alheimi.“ Nýir möguleikar opnuðust, og
framtíðin virtist bjóða eilífa þróunarmöguleika. „Gildi
mannlegs persónuleika yfir höfuð,“ eins og Jón Helgason,
síðar biskup, orðaði það, varð mönnum ljóst, ásamt frelsi
mannsins og mikilvægi sannleiksleitar hans. Þetta skyldi
verða viðmiðun hins nýja samfélags.
Sálarrannsóknamaðurinn Guðmundur læknir Hannesson
dregur ályktanir af hinum nýju uppgötvunum í lok greina
sinna í Norðurlandi:
Nú varð heimurinn aftur ómælanlegur og takmarka-
laus skáldlegur og dularfullur þrátt fyrir allt. Og það
lýsti af nýrri von í sálum manna, voninni um ljósa þekk-
ingu í stað óljósrar trúar um nýjar sigurvinninga manns-
andans, hálfu glæsilegri en nokkru sinni fyrr.29
Dultrúarfélagið Systkinabandið á Akureyri hafði sem
takmark ,,að styðja sameiginlega viðleitni félaga til and-
legs þroska og tímanlegrar hagsældar.“30 Þetta var boð-
skapur, sem hentaði hinni nýju íslensku borgarastétt, sem
var að hasla sér völl og festa rætur í íslensku samfélagi á
fyrsta og öðrum tug aldarinnar.
AFSTAÐAN TIL TRÚAR OG KIRKJU
Heimspeki og didhyggja
Eitt dæmi um það hvert stórmál spíritisminn var í and-
legu lífi Reykvíkinga og raunar allra landsmanna þegar á
fyrsta áratug aldarinnar var, að fyrstu Islendingarnir, sem
luku háskólaprófi í heimspeki, þeir Ágúst H. Bjarnason og
Guðmundur Finnbogason, létu báðir til sin taka í þeim
umræðum, sem fram fóru. Ágúst var eins og áður segir á
annarri skoðun en spíritistar um orsök og eðli fyrirbrigð-
anna, en hann mun hafa talið mikilsvert að rannsaka þau.
29. Þjófiviljinn 14.12. 1905.
20. NorfiurlancL 18.3. 1911.
MORGUNN
25