Morgunn - 01.12.1986, Page 74

stjörnum hinna ýmsu sólhverfa og hvergi nema þar. Líf
frumlífsmanna og framlífsmanna er í þessum sama heimi
sólna og vetrarbrauta í óendanlega víðum alheimi. Við
jarðarbúar stöndum í allnánu sambandi við þá sem héðan
eru farnir, og einnig við þær háþroskaverur sem okkur eru
að öllu fremri.
Skyggni hverskonar, fjarheyrnir og fjarsýnir eru meðal
fyrirbæra er ,,dulræn“ hafa verið kölluð. Ég mun hér nefna
aðeins örfá dæmi þess.
Kona mín, Aðalheiður Tómasdóttir, hefur verið gædd
þeim hæfileikum að sjá og skynja ýmislegt það, sem öllum
er ekki gefið að verða varir við.
Ætla ég hér að flytja fáeinar frásagnir hennar, og nota
hennar eigin orð.
II. Sýn og sönnun hennar
1. Jón Sigurgeirsson og kona hans, látin.
Þeúa gerðist sumarið 1976. Við hjónin höfðum í hyggju
að fara norður í Eyjafjörð og dvelja að Laugalandi um
tíma, okkur til hressingar. Að Laugalandi var rekið hress-
ingarhæli þetta sumar.
Ég hafði verið lasin að undanförnu og var í nokkrum
vafa um, hvort rétt væri fyrir mig, að leggja í svona langa
ferð.
Loks ákváðum við samt að fara, og einn morguninn er
ég enn að hugsa um þessa væntanlegu ferð okkar. Ég sest
í stól. Þá sé ég miðaldra mann, með hárkraga, en sköllótt-
an að öðru leyti. Hann er kraftalegur með stælta hand-
leggsvöðva. Hann er í skyrtu með stuttum ermum. Við hlið
hans eða svolítið frá honum sé ég konu. Hún er dökkhærð
og greiðir hárið niður með vöngunum. Hún er að sjá grönn
í andlhi.
Það varð úr, að við lögðum upp í þessa ferð, norður í
land og nokkrum dögum síðar komum við að Laugalandi.
72
MORGUNN