Morgunn - 01.12.1986, Qupperneq 81

að bílnum og var þá komið versta illviðri. Þeir óku af stað,
en brátt festist bíllinn í aursvaði og tókst þeim ekki að
losa hann, enda höfðu hjólin þá grafið sig niður eftir mikl-
ar tilraunir til að losa hann. Stóðu þeir nú þarna úti í rok-
inu og hríðinni og voru i rauninni ráðþrota með, hvað
gera skyldi.
Allt í einu kemur afarsnögg vindhviða og skellur á bíln-
um, skipti það engum togum að bíllinn hentist upp úr för-
unum, þar sem hann sat fastur, og færðist um það bil einn
metra til hliðar, en þar var holtið miklu harðara og ekki
hætta á að hann festi sig á ný.
Drengirnir stóðu undrandi yfir þessu furðulega atviki,
og flýttu sér nú allir inn í bílinn, fegnir að komast í skjól-
ið, eftir allt þetta árangurslausa basl við að reyna að losa
bílinn úr svaðinu. Þessi hjálp kom svo óvænt og snöggt, að
þeir voru nokkra stund að átta sig á, hvað gerst hafði. En
þeir skildu þó, að þetta hafði orðið með alveg óskiljan-
legum hætti. 1 öllum venjulegum tilvikum hefði snörp vind-
hviða getað velt bílnum á hliðina, en hér var honum aftur
á móti lyft upp og hann færður úr stað, og það þrátt fyrir,
að svo mátti heita að allur undirvagninn lægi á jörðunni
vegna þess að hjólin voru orðin grafin niður í aurinn.
Drengirnir óku af stað, og gekk allt vel, og er ekki meii'a
um það að segja.
1. Staðfesting Sigurðar á sýn minni.
Þegar Sigurður kom heim, sagði hann mér gerla frá því,
sem gerst hafði. Og er við bárum saman tímann, þegar
bíllinn lyftist upp við hlið þeirra drengjanna og svo þegar
ég sá þetta sama í sýn minni, þá kom í ljós, að þetta bar
alveg saman hvað tíma snerti.
iÉg er þess viss, með sjálfri mér, að hér gerðist krafta-
vei’k, og e. t. v. hefur æði'i máttur notað mig sem e. k. jarð-
samband, til þess að þessu yrði komið fi-am, jafnfi’amt því
sem mér gafst sýn til þessa fjarlæga staðar, sem atvikið
gerðist á.
MORGUNN
79