Sjómaðurinn - 01.12.1943, Blaðsíða 33

SJÓMAÐURINN
15
Samuels var frekari hjálpar þörf en þessir að-
stoðarmenn hans voru færir um að veita. Brátt
svarf liungrið svo að samsærismönnum, að þeir
misstu móðinn og gáfust á endanum upp. Þegar
skipið lennti i New York kepptust mennirnir, sem
höfðu reynt að myrða Samuels, um að liylla liann.
Hamingjan bregzt.
Árið 1863 brást hamingja snekkjunnar. Frani
að þeim tíma hafði hún aldrei ininnkað seglin
fram yfir það að tvirifa toppseglin.. Aldrei liafði
liún lieldur látið reka fyrir ofviðri. En nú lcom
það fyrir, fimm sólarhringa siglingu frá Liver-
pool, að hún lenti i ofsaroki, og Samuels neyddist
til að draga saman öll seglin nema aðalloppseglið,
sem liann rifaði. Manninum, sem við stýrið stóð,
fataðist stjórnin, skipið snerist undan vindinum,
svo að fjallhár sjór skall yfir skutinn, svipti hurt
stýrisútbúnaðinum, mölhraut þiljuljórann, fyllti
káetuna og tók af lestarhlera. Samúels féll við
ólagið og meiddist illa, braut fótlegginn, svo að
hrotin stóðu út úr og aðalslagæðin opnaðist. Timh-
urmaðurinn fórst og allt varð i uppnámi og stjórn-
laust. Samúels, sem lá í káetu sinni, reyndi, þrátt
fyrir kvalir sínar, að koma á nokkurri skipan, og
eftir árangurslausa tilraun til að snúa skipinu,
var því siglt aftur á hak til Fayal á fimmtíu og
tveim klukkustundum. Innan tveggja mánaða var
hann aftur kominn á skipsfjöl og laulc férðinni,
en langur timi leið, unz hann varð alhata. Eftir
að hann hafði vcrið um hrið á gtifuskipi, lét hann
algerlega af sjóferðum, þótt liann lifði til átta-
tiu og fimm ára aldurs. Þegar Dreadnought liafði
misst skipstjóra sinn, hrást gæfan henni gersam-
lega. Á næstu ferð missti liún aftur slýrið og
siglutrén að nokkru leyti. Lytle skipstjóri, sem
liafði orðið eftirmaður Samuels, slasaðist, svo að
hann beið hana af. Snekkjunni tókst aftur
að komast til Fayal lil viðgerðar, en það liefði
fyrirsjáanlega kostað of fjár að koma henni i
samt lag aftur, og ekki Iiorfði svo vel um Allants-
hafsferðir seglskipa, að það gæti talizt tilvinnandi.
Hún var látin sigla til San Fransiskó, en sú
siglingaleið var lögvernduð fyrir erlcndri sam-
keppni. Fór hún ýmsar ferðir, áður en hún sigldi
frá Liverpool til San Fransisko í apríl 1869 og var
þá komin í liendur nýrra eigenda. I dögun hins
fjórða dags júlímánaðar kom í ljós, að hún var
í brimgarði. Brátt tók hún niðri, og var auðsjá-
anlega úli um hana. Skipstjóranum og skipshöfn-
inni tókst að komast á land á Penashöfða á Eld-
landi.
Skipasmíðar
Eflir lnæðilegar hörmungar í sautján daga, er
þeir höfðu ekkert sér til matar annað en skel-
fisk, sem þeir fundu á ströndinni, náðu þeir San
Diego-höfða, þar sem þeim tókst að draga að sér
athygli harkskips, sem flulti þá til Talcahuano í
Chile.
Fregnin um, að Dreadnought hefði farizt, vakti
heimsathygli. Frægð hennar var slik, að sjófar-
endur allra siglingaþjóða vissu um afrek hennar
og töluðu um met hennar. Hin fagra gerð snelckj-
unnar hafði hrifið marga, sem sættu sig illa við
uppgang gufuskipanna, og þeir töldu missir lienn-
ar hoða endalok seglskipanna.