Sjómaðurinn - 01.12.1943, Síða 48

S JÓMAÐURINN
30
r ^
Skipasmíðascöðin í Reykjavík.
Myndin á næstu síðu er af fyrirhugaðri skipasmíðastöð við ElJiðaárvog. Sýnir hún hugmynd um það,
hvernig hægt væri að hafa þetta mikla mannvirki á þessum stað. Hins vegar er þarna um framtíðar skipu-
iag að ræða, sem gera má ráð tyrir að taki mörg ar að fullgera. Eins og myndin sýnir, er gert ráð fyrir,
að þarna komi tvær þurrkvíar, margar dráttarbrautir, bátauppsátur, viðlegubryggjur og báta- og skipalægi,
ásamt rúmgóðum svæðum fyrir hinn margvíslega iðnað, .sem þessu mannvirki þarf að fylgja. Alþingi hefur’
samþykkt breytingar á hafnarlögum Reykjavíkur, er eiga að auðvelda framkvæmd þessa mikla máls. Er þvi
efíir að sjá, hvernig yfirstjórn Reykjavíkurbæjar og hafnar tekst um framkvæmdirnar.
gekk aftur oí lir ]iví til þess aö skoða stýrishjólið.
Þar sást ennþá J'angnmark hans „F. v. L.“, sem
hann liafði krotað þar á messing með eigin lienJi
fyrir meira en fjórtán árum síðan. Þetta var skip-
ið, sem liann hafði farið til sjós á, þegar hann
var seytján ára gamall. Það var einkennileg ti 1-
viljun. að liann skyldi verða til þess að hertaka
það, eftir öll þessi ár.
Nú var komið fram í síðari hluta febrúarmán-
aðar. Haförninn hafði nú verið á siglingu í tvo
mánuði og vantaði nýtt grænmcti, ávexti og tóljak.
Von Luckner ákvað aö fá Lieut. Kling í hendur
‘-'t.jórn Hafarnarins um tíma og ákvað, hvar þeir
skyldu Jutlasl aftur. Síðan sigldi hann Pinmore frá
siað, sem er um 100 mílur frá Rio de Janero, til Rio.
Skipshöfn skipsins var að, mestu Norðmenn, en
skipst jórinn, ,T. Mullen, var brezkur. I Rio gelck
von Luckner á land og sá um innkaup á nauð-
synjum og fór óhræddur og horfði á, er verið var
að kola H.M.S. Glasgow. Með nauðsynjar um borð,
sigldi von Lukner síðan aftur af stað á Pinmore.
Þremur dögum seinna hitti liann Haförninn aft-
ur. Birgðirnar voru fluttar milli skipanna og Pin-
more sökkt með sprengju. Siðan sendi von Luckn-
er skeyti á dulmáli til frænda síns, Nikolaus greifa,
og gerði honum aðvart um, að II.M.S. Glasgow
væri að leggja af stað til þess að leita að Moewe.
Moewe sneri seinna heimleiðis, komst gegnum
hafnhannssvæðið og komst til Þýzkalands 22.
marz. Haförninn hélt suður á bóginn og hertók
franska seglskipið Cambronne. Nú var Haförninn
orðinn fullur af föngum af hinum ýmsu skipum,
sem hann hafði sökkt. Von Luckner setti 286
fanga um borð í Cambronne undir stjórn J. Mullen,
lét hann hafa siglingatæki og vistir til mánaðar.
Til þess að varna þeim að komast of fljótt til Rio,
og gera þar uppskátt um, hvar Haförninn hélt sig,
lét von Luckner saga ofan af siglutrjánum og taka
varasegl og rár.
Brezk beitiskip voru í nágrenninu og það var
hentugast fyrir Haförninn að sigla hrott. Harin
sigldi fyrir Horn 18. apríl. Tveir erfiðir mánuðir
liðu og Haförninn sem hélt sig 400 milum vestan
við strönd Suður-Ameríku, sigldi alla leið norður
að miðhaug. Þann 14. júní kom liann bandarísku
skútunni A. B. Johnson á óvart og kveikti i henni.
Ennfremur sökkti hann ameríska skipinu R. C.
Slade þremur dögum síðar. Þann 8. júlí sökkti
liann amerísku skútunni Manila við Kyrrahafseyj-
arnar austan við Cristmas eyju, norðan við mið-
baug.
Endalok Hafarnarins.
Haförninn hafði nú verið á siglingu í sjö mán-
uði og hafði siglt hálfa leið umliverfis jörðina. Það
var mál til komið, að skipshöfnin fengi hvild og
skipið þurfti viðgerð. Von Luckner ákvað að svip-
ast um eftir einhverri afskekktri, óbyggðri eyju,
utan við aðal siglingaleiðir, þar Isem áhöfnin gæti
hvílst á landi og Haförnin fengið viðgerð á sama
hátt og venja var með gömlu sjóræningjaskipin.
Eílir að hafa rekið i logni um þrjár vikur, fann
liann smáeyjuna Mopelia, í Félagseyja-klasanum,
sem fullnægði óskum lians. Mopelia, sem liggur á
rifi umhverfis lón, er um 10 mílna löng og fjög-
urra mílna hreið. Þar sem helzt var að vænta vinda
úr suð-austri, varpaði von Luckner akkerum við
norð-vestur ströndina. Akkeri og strengur var
Uutt í land og fest í kóralrifið. Þann 2. ágúst var
helmingur skipshafnarinnar og allir yfirmenn, að
einum undanteknum, sendir í land ásamt amer-
ísku skipstj órunum þremur. Hinn helmingur
skipshafnarinnar ásamt föngum af amerísku skip-
unum, voru að hreinsa skipsskrokkinn.
Von Luckner greifi hafði ákveðið, að ef eitthvað
(Framh. á bls. 32.)