Sjómaðurinn - 01.12.1943, Blaðsíða 50

32
SJÓMAÐURINN
PASS OF BALMAHA.
(Framh. af bls. 30.)
óvænt skyldi koma fyrir, skyldi yfirmaðurinn, sem
var á verði, skjóta tvisvar af byssu, og skyldi þá
liópurinn, sem i landi var, snúa aftur. Ivlukkan
9.30 um morguninn voru þeir óvænt aðvaraðir
með tveimur liáværum, skotum. Vindurinn hafði
skyndilega snúist frá suð-austri til norð-vesturs
og hafði rekið skipið flatt upp að í’ifinu, og ekki var
liægt að ná því á flot. Um hádegi var það liálf-
fullt af sjó. Dieselvclarnar liöfðu verið settar af
stað, en það var til einskis. Þetta skip, sem hafði
orðið svo mörgum skipum að hana, var nú sjálft
dauðadæmt. Þrátt fvrir það, að dælurnar væru í
gangi, hækkaði sjórinn stöðugt í skipinu.
Haförninn var yfirgefinn, seglin flutt á land og
notuð í tjöld. Loftskeytatækin voru tekin úr skip-
inu, rafvélin flutt á land og loftnetið strengt milli
liárra pálma. Vistir voru fluttar úr skipinu, en á
eynni var nóg af svínum og öðrum yeiðidýrum, en
fiskar og skjaldbökur í vatninu.
Þar eð von Luckner hafði verið sendur frá
Þýzkalandi lil þess að lierja á siglingar á Kyrra-
hafinu, áleit hann, að eyðilegging Hafarnarins
mætli ekki hafa álirif á verk hans. Hann valdi þess
vegna einn af Iiinum sex björgunarbátum, sem
hafði 7 heslafla vél, smiðaði siglutré, og úr segl-
dúk Hafarnarins bjó hann til fokku, framsegl,
stórsegl og toppsegl. Þannig seglbúinn eins og
kútter, var björgunarbáturinn skirður Cecilie, og
segldúksþilfar var látið hylja stafn og skut. Og
23. ágúsl lét þessi flevta, 30 feta löng og 7 feta
breið, úr höfn, til þess að sigla yfir Kyrrahafið.
Cecilie litla sigldi fyrir fullum seglum til V.S.V.
í S.A. byr. Áform von Luckners var að komast til
Cook eyja eða Filipseyja, ná þar amerískri skútu
á sitt vald og sigla aftur til Mopelia, útbúa skútuna
og fara í viking á ný. Celilie gat siglt meira en 100
mílur á dag, þótt hún yrði öðru hvoru að draga
úr ferðinni. Eftir erfiða ferð í slagveðri kom hát-
urinn til Atiu, einnar af Cook eyjunum, að morgni
þess 27. ágúst.
Cecilie lét í haf aftur samdægurs og sigldi S.V.
í áttina til Rarotonga í Cookeyja-klasanum. Þar
sáu þeir stórt, svart gufuskip á höninni, og það leit
út fyrir að vera eftirlitsskip. Þeir héldu þess vegna
áfram til eyjunnar Aitutaki og keyptu vistir.
Nokkrir óvinveittir eyjarskeggjar, undir forystu
kynblendings, sem nýlega var kominn úr stríðinu,
ásökuðu þá um að vera þýzka njósnara.
Cecilie sigldi sem hraðast til norð-vesturs, í átt-
ina til Filipseyja.
Eftir að hafa siglt fyrir norðan Nairai, lentu þeir
í illviðri og 18. septemher lcomust þeir inn á
Wakaya-flóann og vörpuðu akkerum. Storumur
inn hélt þeim veðurtepptum í noklcra daga. í Wak-
aya flóanum lá einnig kútterinn Sunbeam i hléi.
Skipstjórinn á lionum var kynblendingur, Mac-
pherson að nafni.
Handteknir af lögreglu Filipseyja.
Von Luckner gelck á land og sagðist, éftir nokkr-
ar spurningar, vera Dani og Cecilie hefði bilað.
Ilann spurði um, hvort hann mundi geta fengið
bátinn dreginn til Suwa. Honum var sagt, að skúta
hefði leitað skjóls í Wakaya, og að eigandi hennar
væri væntanlegur með öðru skipi, jafnskjótt og
veðrinu slotaði. Hann frétti einnig, að þessi skips-
eigandi væri danskur.
Þessar upplýsngar gerðu von Luckner kvíðafull-
an. Áform lians hafði verið að ráðast á skipið,
þegar þeir væru komnir úr landsýn og taka skip-
höfnina til fanga og sleppa siðan brott. En þegar
Amra, 535 smálesta gufuskip, sást á leið til Wak-
aya að morgni 21. september, létti Cecilie akkerum.
Þá skaut Amra út báti, sem var róið liralt í átt-
ina til Cecelie. Þegar bálurinn kom, voru Þjóðverj-
arnir umkringdir af sjö mönnum, vopnuðum
skammbyssum, næstum áður en þeir gátu náð í
hin földu vopn sín. Tveir hvítir yfirmenn úr lög-
regluliði Filipseyja og fimm innfæddir lögreglu-
þjónar bundu þannig stutt og laggott enda á hiiía
djarflegu fyrirætlun.
Þjóðverjarnir sex voru nú fluttir í fangahúðir
við Auckland á Nýja-Sjálandi. Þann 13. desemher
lögðu von Luckner og Kirscheiss á flótta og tóku
skútu herfangi, en þeir voru handteknir aftur.
Hópur Klings á Mopelia eyju þurfti aðeins að
bíða frá 23. ágúst til 5. september, er 150 smálesta
frönsk skúta, Lutece, kom l'rá Papeete til þess að
sækja skjaldhökur. Kling tók hana herfangi, flutti
menn sína um borð og sigldi um nóttina af stað
í suð-austur og kom til Easter-eyju 4. október.
Þessi hópur var seinna tekinn fastur og fluttur til
Chile og kyrrsettur.
Amerikumennirnir og liin franska skipshöfn
Lutece voru skildir eftir á Mopelia með fábreyttar
vistir og brotinn bát. Fjórir af Ameríkumönnun-
um gerðu við bátinn, sigldu af stað 19. september
og lcomu tiu dögum seinna til Pago Pago, lcola-
stöðvar Bandaríkjanna á Samoa eyjum. Þannig
var fengin hjálp handa þeim, sem eftir voru á
Mopelia.