Bankablaðið - 01.12.1942, Page 31

BANKABLAÐIÐ
s tarfsmönnum bankanna skrifuðu á svipaðan hátt sögu
fyrstu áranna, sem þeir störfuðu í banka.
Þegar ég minnist þessa rifjast upp í huga mín-
um fyrstu afskipti mín af blaðaútgáfu. Ég var þá
innan fermingar. Við stofnuðum allmargir drengir
íþróttafélag. Við keyptum fótknött og leikfimisskó.
Á sumrum spörkuðum við og hlupum eins og þol
og þrek leyfðu. Á vetrum gátum við hvorugt. En til
þess að félag okkar skriði ekki í hýði eins og þreyttur
björn fengum við f járliús að láni til að halda uppi fund-
arstarfsemi á vetrum. Einn spilaði á harmóniku aðrir
héldu ræður og svo gáfum við út blað, sem var lesið
upp á hverjum sunnudagsfundi. Við vorum á þeim
aldri að okkur þótti mest gaman að heyra menn rífast
og blöðin deila hvert á annað. Til þess að okkar blað
yrði svipað, samþykktum við eitt sinn að aðalstjórn og
varastjórn skyldu hefja blaðadeilur. Var svo beðið með
eftirvæntingu hverju hver aðili svaraði síðustu árás.
Þannig hugsuðum við okkur líf fullorðna fólksins. Nú
komum við stundum saman og lesum fermingarblað
okkar. Við hlæjum að sjálfum okkur þegar lestri er
lokið.
Árið 19^2 hefir verið ár innanlandsstyrjaldar. Meðan
aðrar þjóðir standa í eldi vopnastyrjaldar, stefnir þjóð-
in að tortímingu hins íslenzka gjaldmiðils.
Það hefir virzt svo, að foringjar þjóðarinnar hafi
þurft að haga sér eins og drengir á fermingaraldri, stað-
ið í sífeldum erjum og kryddað tilveruna með eintómum
„slagsmálum“. En það verður aldrei hlátursefni. Allir
þrá að skift verði um stefnu. Á nýja árinu tekst þjóð-
inni vonandi að sameinast til átaka gegn dýrtíð og erfið-
leikum. Það er hennar einasta hamingjuvon.
Ég árna öllum iesendum Bankablaðsins árs og friðar.
Adolf Björnsson.