Bankablaðið - 01.12.1944, Blaðsíða 61

B AN KABLAÐIÐ
73
4. Bankinn ábyrgist lán, sem tekin eru
eftir venjulegum viðskiptaleiðum. Bankinn
veitir lán, ef ófáanleg eru annars staðar með
bærilegum kjörum. Bankanum er heimilt
að taka fé að láni til útlána. Viðskiptagjald
má vera 1 — í i/ó% á- ári. Ábyrgðarjaóknun
skal vera hin sama. Tekjur bankans leggjast
í varasjóð og mætir hann töpum áður en
hlutafé er skert. Bankanum er heimilt að
reka verðbréfaviðskipti.
5. Bankaráð fer með æðstu stjórn Bank-
ans. Hver þjóð tilnefnir einn bankaráðs-
mann og varamann til 5 ára. 12 manna
bankastjórn hefur umsjón með rekstri
bankans, en aðalbankastjóri stýrir öllum
daglegum störfum bankans. Um allt þetta
eru áþekkar reglur og í samþykktum sjóðs-
ins.
6. Bankaráð skipar ráðgjafarnefnd, hana'
skipa ekki færri en 7 menn frá sem flestum
hluthöfum. Þeir skulu liafa sérþekkingu í
iðnaði, landbúnaði, verkalýðsmálum og
viðskiptum. Nefndin er ráðgefandi í al-
mennum stefnumálum. Sérnefndir skal
skipa vegna einstakra lánbeiðna og hefur
bankaráðsmaður þeirrar þjóðar, sem biður
um lánið, rétt til að tilnefna einn nefndar-
mann.
7. Heimilsfang bankans er hjá stærsta
hluthafa (Bandaríkin). Útibú þar sem þörf
er á. Eign Bankans í mynt einstakra hlut-
hafa geymist í viðkomandi þjóðbanka og
gull, þar sem öruggt telst og þó aðallega
hjá 5 stærstu hluthöfum.
8. Sá hluthafi, sem segir sig úr lögum AI-
þjóða gjaldeyrissjóðsins hættir sjálfkrafa að
vera hluthafi Bankans. Úrsögn er lrjáls og
brottrekstur gildur, ef meiri hluti banka-
ráðs og alls atkvæðamagns samþykkir.
Bankinn endurkaupir þá hlutabréfin en
hluthafi ber áfram ábyrgð á öllum skuld-
bindingum, sem bankinn hefur stofnað til
fyrir þann tíma.
9. Bankinn (og sjóðurinn) er „persóna að
lögum“. Eignir hans eru undanþegnar eign-
arnámi og löghaldi, sköttum og tollum.
Agreiningur milli bankans og ríkisins
leggst í gerð, og skipar Alþjóðadómstóll
oddamann.
10. Samþykktirnar ganga í gildi, þegar
þær eru undirritaðar fyrir hönd 65% þess
hlutafjár, sem áætlað er. Bandaríkin kalla
saman fyrsta bankaráðsfund.
Forðist ofreglu í iifnaðar-
háttum og heimilisvenjum
Hafið ekki of reglulega liðnaðarhætti og
heimilisvenjur. Heimilislífið og daglegar
venjur eru mikill þáttur í lífi manna, ekki
sízt þeirra, sem kvæntir eru. Ef heimilis-
hættirnir eru of tilbreytingarlausir, verður
heimilislíl'ið leiðinlegt, það örvar ekki
framtakssemina, heldur lamar hana. Menn
þarfnast lrekar tilbreytingar í starfi en al-
gerrar hvíldar eða iðjuleysis. Það er hyggi-
legt, að bregða út af ýmsum háttum sínum
\ ið og við, svo að þeir verði ekki að dauð-
um vana. Það er t. d. hollt að fara stund-
um fyrr á fætur en venjulega, þótt þess
gerist engin þörf starfsins vegna. Margir
munu kannast við, að þvílík nýbreytni, þótt
smávægileg þyki, er hrein unun. Einn slík-
ur morgunn gelur auðgað manninn meira
en hundrað aðrir, sem hann hefur eytt á
venjulegan hátt. Skrifstofumanninum, sem
fer á fætur kl. 8 eða 9 á morgnana og beint
í vinnuna, væri án ela hollt að fara stöku
sinnunt á fætur kl. 6, ganga niður að höfn
eða út fyrir bæinn til að njóta morgun-
dýrðarinnar, sjá hvernig starf dagsins helst
á vinnustöðvunum o. s. frv. — Á hinn bóg-
inn getur verið hyggilegt að leyla sér kveld-
droll, jafnvel vökunótt getur borgað sig. . .
(Úr grein Símonar Jóh. Ágústssonar:
Ávani og ofregla, Helgafell 1942).