Jazzblaðið - 01.12.1950, Side 14

hljómsveit, og hann er afburða útsetj-
ari eins og sýndi sig á síðustu jazz-
hljómleikum.
„Segðu mér eitt, vildurðu ekki hafa
eigin hljómsveit?“
„Vilja ekki allir það? Hvers vegna
skyldi ég vera undantekning frá þeirri
reglu? Skipun hennar mundi ég hafa
eitthvað svipað og Goodman sextettinn.
En nú erum við farnir að byggja loft-
kastala, og það meira að segja án þess
að hafa fjárfestingarleyfi“.
„Loftkastala, segirðu. .. .ætlaðir þú
ekki einhvern tíma að verða trombón-
leikari?“
„Jú, reyndar, og meira að segja er
ég að hugsa um að koma fram með
trombón í hljómsveit Kristjáns nú í
vetur, en segðu engum frá því“.
„Steinþegi, steinþegi.
— Já, alveg rétt. Hvernig er með Ó.G.
tríóið? Er það alveg búið að vera?“
„Ég veit ekki. Hver veit nema að
maður reyni að lífga það við bráðum.
„Já, fyrir alla muni, það setti áður
fyrr sinn svip á Jazzlífið og ég veit að
margir sakna þess“.
„Hvað finnst þér um hljómlistarlíf
bæjarins, sleppum klassíkinni, það eru
nógu margir að redda henni“.
„Satt að segja finnst mér þetta vera
á niðurleið. Þetta er orðið svo einhliða
hjá hljóðfæraleikurunum. Að leika í
sama húsinu mánuð eftir mánuð, ár
eftir ár fyrir nærri sama fólkið, er til
að gera hvern mann vitlausan. Ég held,
að athuga ætti hugmynd, er einhver var
með á prjónunum, að skipta um hljóm-
sveitir í húsunum öðru hvoru. Það
mundu áreiðanlega allir græða á slíku“.
„Og hvað með jazzlífið?“
„Ja, jam-sessionirnar eru gulls í gildi
Fyrsta Ó. G. tríóið (1948): Ólafur Gaukur,
Ilallur Símonarson og Kristján Magnússon.
fyrir hljóðfæraleikarana, en hvað ætli
margir af þeim, sem koma til að hlusta
viti í rauninni á hvað þeir eru að
hlusta. Jazzklúbburinn getur gert mikið,
ef rétt er að farið, en það finnst mér
ekki eins og er“.
„Nú, einmitt ekki?“
„Nei, þessar plötukynningar eru allt
of langdregnar. Það er miklu heppilegra
að fá þrjá menn til að leika og skýra
út sínhvorar þrjár plöturnar, en einn
mann til að skýra út níu plötur“.
„Máske þú hafir á réttu að standa".
„Og svo vantar fleiri erindi, miklu
fleiri. Þetta sem við fengum um dag-
inn hjá honum, hvað heitir hann?“
„Örn Ævar Markússon“.
„Já, hjá honum Erni, um Charlie
Parker, það var ágætt, komið þið með
fleiri slík“.
„Og Jazzblaðið, hvernig vilt þú láta
endurbæta það?“
„Að bera saman síðustu heftin og
þau fyrstu, spgir manni strax, að blaðið
hefur batnað stórkostlega. Náttúrlega
FRAMH. á bls. ík-
10 ^azMaíiÍ