Ársrit Vélstjórafélags Íslands - 01.01.1935, Side 86

en — Vér hikum ekki viö að fullyrða, að þessar
upplýsingar séu rangar, en meðal vor eru menn með
meira en 20 ára reynslu á þossu s\ iði. það er ómótinæl-
anleg staðreynd, að hestöi'lum í mótorskipum er eklci
einungis fjölgað með fjölgun bulluhylkja, heldur stækkun
þeirra, en því íylgir aukinn úlliúnaður, og það sem mest
er um vert, er, að þrýstingur véla fer mjög vaxandi eftir
því sem þær eru stærri, og gera hinar svokölluðu liá-
þrýstivélar, sem ínjög ryðja sér lil rúms, kröfu til mjög
mikillar og nákvæmrar þekkingar.
]Jó að fyi'ir oss vaki fyrst og fremst að trýggja tiryggi
þeirra, or á mótorskipum sigla, viljum vér þó ekki láta
hjá líða að benda á, að aukið vélaafl er jafnframt aukið
verðmaiti, og virðist hátt.v. sjávai'útvegsnefnd algjiirlega
hafa gengið á snið við þetta ati iði, en það út af fyrir sig
bendir til, að frekar bæri að auka kröfur til kunnáttu
mótormanna en draga úr þeim.
Vér getum vel fallist á þá skoðun, sem liáttv. sjávar-
útvegsnefnd heldur fram, að full þörf sé á því að endur-
skoða löggjöfina um atvinnu ii islenskum mótor- og gufu-
skipum, en hinsvegar cr oss hulið, hvernig ncfndin iiugs-
ar sér að marka skýrar línur á milli mótorvélstjóra og
eimskipavélstjóra, þar sem hvorir tveggja njóta sömu ment-
unar við sama skóla, þar sem kenslunni er skipt jafnt á
milli þessara vélategunda. En þetta atriði getur háttv.
sjávarútvegsnefnd fullvissað sig um í skýrslum Vélstjóra-
skóla íslands.
Eins og bent er á að framan, virðist engin knýjandi
þörf fyrir bráðabirgðabreytingar á núgildandi lögum. J)yk-
ir oss því rétt að benda á, sem úrlausn á þessu máli,
ef tillagan um að miða réttindin við 250 hestöfl kemur
ekki til greina, að þessu máli v.orði frestað, þar til end-
urskoðun laganna hefir farið fram, sem vænta má að