Árbók Tannlæknafélags Íslands - 01.01.1975, Blaðsíða 36

eftir. Að kvöldi dags 18. des. 1971 setti ég tækin í gang. Tveim
klukkustundum síðar tók ég vatnssýnishorn á þrem stöðum í
bænum til mælinga, öll reyndust þau innihalda 0,9-1,1 pp.m.
Stuðzt var við Zirkon-Alisarin efnagreiningu sem er mæling
með samanburð við litarstuðul. Til staðfestingar á þessari
efnagreiningu voru send sýnishorn til Rannsóknarstofnunar
Iðnaðarins, en sú stofnun hafði tekið að sér að hafa viku eða
mánaðarlegt eftirlit með efnagreiningu vatnsins, auk þess dag-
lega eftirlits, sem ég hafði sjálfur á hendi.
Bftir gangsetningu 18. des. gekk blöndunin snurðulítið,
])ó upp kæmu vandmál öðruhverju. Vatnið var mælt þrisvar
á dag og tækin yfirfarin daglega þegar þau voru mötuð.
Þennan starfa varð ég sjálfur að ynna af hendi allan þann
tíma, sem tækin voru í gangi þ. e. frá 18. des. 1971 til 23
janúar 1973. Þegar gosið liófst, en þá voru tækin tekin úr sam-
bandi. Síðan hefir ekkert verið á þau litið fyrr en nú nýlega
að ég tók mér ferð á hendur að athuga með endurupptöku
málsins. Kom þá í ljós að tækin eru ekki lengur nothæf án
mikilla endurbóta.
I lokin skal þess getið að bátaskýlið þar, sem tækin eru stað-
sett stendur nú þétt upp við hraunjaðarinn. Spurningin er
hvort forsjónin iiefur ekki sarnúð með fluorblöndun drykkjar-
vatns á svipaðan máta og á kirkjum þegar hraun rennur,
en hraunið rann sitt hvoru megin við bátaskýlið. Sé ég ekki
ástæðu til að rekja. þetta mál nánar, en læt fvlgja með afrit af
síðasta bréfinu, sem ritað var í sögu þessa máls.
Til Eiturefnanefndar,
Stórholti 1 R.
Eins og yður er ef til vill kunnugt var hafin fluor-blöndun
drykkjarvatns í Vestmannaeyjum ári áður en gos hófst í
Eyjum. Eftir gosið kom í ljós að skömmtunartæki fluorsins
eru ónothæf, auk þess hefur aðstöðubreyting orðið slík, að
ekki er lengur grundvöllur né áhugi fyrir því að taka þetta
upp aftur að sinni.
34