Árdís - 01.01.1936, Síða 15

13
inu; frá uppfyndingum og umbótum — hvernig menn hafa fórn-
fært lífi sínu, jafnvel, fyrir sannleikann; frá stríðum og þeirra
hryllilegu afleiðingum; hvernig lögin hafa verið bygð upp, og yfir
höfuð livernig það menningarsvið sem við nú lifum á, hefir orðið
til.
Svo er landafræði. Til þess að geta skilið okkar eigið um-
liverfi, verðum við að vita eitthvað um umheiminn. Löndin hafa
öll færst svo nálægt hvert öðrn, með öllum þessum1 samtengingum
og flutningstækjum sem við nú njótum, þessvegna eru aðrar þjóð-
ir orðnar eins og næstu nágrannar okkar sem við höfum stöðug
viðskifti við. Það er skemtilegra að vita hvernig þessiilöndin eru
og fólkið, þaðan sem við fáum allar þessar vörur, við hvaða kjör
það hefir að búa, og hvaða siðir eru þar. jOg þó að við höfum
aidrei tækifæri til að sjá þessa staði með augunum, þá getum við
gert okkur býsna vel í hugarlund hvernig þeir eru þegar við les-
um um þá, og sjáum myndir tþaðan.
Eg hefi séð um, það í blöðunum hve hörmulegt sé að heil-
briðisfræði sé ekki kend í skólunum, en nú eru einmitt til ágæt
fyrirmæli um það, hvað skuli kent í þeirri grein, en það vill svo
óheppilega til, að engin skólaibók hefir verið gefin út fyrir áttunda
bekk í þessari grein, svo kennarar verða að útbúa sínar eigin
“nótur.” Seinasti kaflinn af þessari námsgrein fjallar um skyld-
ur vorar sem borgarar þessa lands, og er þessvegna mjög áríðandi
partur af allri heildinni.
Ein allra skemtilegasta, og oim leið áhrifamesta námsgrein
skólanna er bókmentir (literature). Við þær fá börnin samhygð
með mestu og beztu hugvitsmönnum heimsins og enginn getur
verið svo sljófur, að hann fái ekki snert af hrifning, þegar hann
ies fagurt eða kjarnmikið kvæði; eða þegar hann les kafla úr bók
sem lýsir fegurð lífsins eins og það gæti verið lifað, ef manneskj-
urnar væru trúar því bezta í sínu insta eðli. Það er með bók-
mentum sem hugir þeirra ungu eru helzt sveigðir inn á réttar
leiðir. Þær glæða hjá þeim liáar hugsjónir og löngun til að lifa
fullkomnara og betra lífi.
Svo er ritháttur (composition). Með þeirri kenslu fá börnin
æf'ingu við að skrifa og nota ímyndunaraflið til að sýna hvað í
þeim býr.
Þar sem þetta er nú að verða of langt mál hjá mér, þá ætla
eg aðeins að minnast á eina skólagrein enn, og það er sönglistin.
Fyrir nokkrum árum var búin til skínandi skrá yfir hvað skyldi
kent í þeirri grein í bekkjunum sjö, átta og níu. Verkið byrjar
á því sem er kallað “folk songs”. Það eru söngvar sem hafa
orðið til fyrir löngu síðan meðal alþýðufólks í hverju landi, svo
að í þeim felst ef eg mætti svo að orðum komast — hjartaslög
hverrar þjóðar. Næst koma “art songs”, söngvar þar sem lagið
fellur snildarlega saman við orðin; þar nœst koma operas, kór-